“Weeshuis oprichten in Congo”
DIEUMERCI NDONGALA zet zich in voor goede doelen in thuisland
Dieumerci Ndongala is meer dan alleen voetballer. Behalve muziek “al staat dat nu op een lager pitje” - houdt de snelle vleugelspits van KRC Genk zich bezig met verschillende projecten in zijn thuisland Congo. Zo hielp hij voetbalploegen al aan materiaal en betaalde hij ziekenhuisrekeningen voor kansarme gezinnen. “Het volgende project: ik wil een weeshuis oprichten en een voetbalacademie opstarten.” Maak kennis met Ndongalife.
Waarvoor staat Ndongalife?
“Het omvat alles wat er zich in mijn leven afspeelt: voetbal, muziek, het leven in het algemeen. Ik heb de vzw opgericht omdat ik een bepaalde visie heb. Bij mijn geboorte waren er heel wat problemen met mijn ademhaling. Omdat er in het ziekenhuis geen couveuses waren, moesten ze mij naar een ander ziekenhuis verplaatsen. Een lange rit, die mij het leven had kunnen kosten.”
Dat heeft je aan het denken gezet?
“Inderdaad. Ik wilde mensen helpen. In Congo zag ik dat er veel baby’s dood werden geboren of dat moeders stierven bij de geboorte van hun kindjes. Dat had mij net zo goed kunnen overkomen. Het grote probleem daar is ook dat wanneer een vrouw bevalt, ze pas het ziekenhuis mag verlaten wanneer ze betaald heeft. Omdat er veel armoede heerst, hebben sommigen niet het geld om weg te geraken. Het ziekenhuis wordt zo een soort gevangenis. In sommige gevallen waren er vrouwen die vier à vijf maanden vastzaten met hun kind. Dat is toch ongelooflijk? Die mensen hebben in veel gevallen thuis nog kinderen zitten. Wij hebben de kosten betaald zodat ze naar huis konden. In december wil ik er opnieuw naartoe gaan.”
Speelde je al lang met dit idee?
“Het is iets waar ik al even aan dacht, maar in januari, toen ik naar Genk kwam, ben ik het beginnen te realiseren. Er is veel armoede in Congo. Ik heb geluk, zit hier goed, met mijn kinderen gaat het goed. In het andere geval, had ik ook graag gewild dat iemand mij kwam helpen. Ik ben op mijn tweede naar België verhuisd, maar omdat ik vaak in Congo geweest ben en omdat ik er nog veel familie heb wonen, kan ik me voorstellen wat voor problemen er spelen. We maken ons hier soms druk over de kleinste dingen, daar is dat heel anders kan ik je zeggen.”
Wat wil je nog gaan doen?
“Samen met een coach die ik ken, wil ik in Kinshasa ook gaan participeren in een voetbalacademie om te vermijden dat jongens op straat gaan rondhangen. Ze kunnen dan trainen, bijleren en misschien ooit bij een grote club in Congo terechtkomen of in Europa voetballen. We zijn ermee bezig. Genk is zo vriendelijk geweest om truitjes en trainingspakken mee te geven. Zulke dingen helpen enorm. De club heeft aangegeven mijn project te ondersteunen. Ik heb van collega’s voetbalschoenen en allerlei materiaal gekregen. Dat is echt cool. Ik ben blij dat het al zo goed gegaan is.”
Je ziet het groots?
“We beginnen klein. De eerste stap is gezet. De volgende targets zijn de kleine voetbalacademie en een weeshuis oprichten. De omstandigheden in het weeshuis dat ik bezocht waren niet best. Dat willen we veranderen. Er is nog zoveel dat beter kan. Nu slapen de kinderen bijvoorbeeld met twintig in een klein kamertje, terwijl ze goed moeten kunnen eten, slapen en naar school moeten gaan. Daar gaan we ons voor inzetten.”
Het grote probleem is dat wanneer een vrouw bevalt, ze het ziekenhuis pas mag verlaten wanneer ze betaald heeft. Er waren vrouwen die vier à vijf maanden vastzaten