Kramer versus kramer
LANKLAAR -
Het moet een desolate gebeurtenis geweest zijn, vorige zondag tijdens de kermis in Lanklaar. Waar twee attracties stonden. Een samenloop van omstandigheden zorgde ervoor dat aanvankelijk enkel de schietstand kwam opdagen, waarna de eenzame uitbater een collega wist te overtuigen om zijn lunapark over te brengen van Meeuwen-Gruitrode naar het kerkplein van Lanklaar.
Kermisvolk is blijkbaar nog solidair - iets wat je bijvoorbeeld van grootstedelijke taxichauffeurs niet kan zeggen. Een schietkraam en een lunapark, qua feestelijk karakter kan het tellen. Bezoekers konden alvast niet zeggen dat ze mekaar niet vonden. “Waar was je?”
“Aan het schietkraam.” “Verdomme, ik stond aan het lunapark. Ik zag je niet door die grote boom die ertussen stond.”
Ik heb altijd veel respect gehad voor kermisvolk. Ruw volk maar schoon volk. Niet te beroerd ook om stad en land af te rijden op zoek naar een standplaats op een uitgewaaid plein ergens aan de rand van de stad, of een plek waar ze gesandwicht opgesteld staan tussen wegenwerken en een glasbak. En dat zonder veel zicht op gezonde omzetcijfers. Hun verplaatsingen verrichten ze zonder uitzondering met vrachtwagens uit het pre-roetfiltertijdperk, aan dieselprijzen waar geen schietkraam tegenop kan. Het zijn geen trucks maar camions - kenners weten wat het verschil is. Op de zijflanken van hun aanhangers zie je de firmanaam van de vorige eigenaar nog doorschemeren onder de met een rolborstel aangebrachte primaire kleuren. ‘Verhuizingen Moors en zn.’ onder ‘Death Ride 2000’ en ’Superrrcoasterrrrr’.
Ik heb het rollend materieel van kermisuitbaters altijd bewonderd. Alsof ze een koppige enclave vormen in een wereld van regeltjes en uitstootnormen. Op al die kreunende opleggers liggen attracties die onder andere omstandigheden vijfmaal Europees gecontroleerd worden voor ze hun luidruchtige ding mogen doen, maar in geval van kermis kan het wat minder strak. En zelden een bout die loskomt, het blijft een klein wonder.
Nee, aan het lijf van kermisexploitanten geen polonaise. Gewerkt moet er worden, om op tijd klaar te staan voor joelende jeugd en slenterende ouders, mensen van wie je de rest van het jaar niet eens weet dat ze ook in je dorp wonen.
Een kermis behoort een dorp op zich te zijn. Twee attracties - kramer versus kramer, zeg maar - is dan wat aan de magere kant. Eén sciencefictionhelm van één F-35 en alle kermissen van Vlaanderen waren gered.