Verdonschot crost in eigen achtertuin
Toch kijkt LAURA VERDONSCHOT ook uit naar haar thuiswedstrijd in Neerpelt
Fietsen in de eigen achtertuin... zo voelt de veldrit in Neerpelt aan voor Laura Verdonschot uit Lommel. Als kind ploegde ze het gras rond het huis al crossend om tot een modderpoel. Ondertussen zijn Laura, haar actieterrein en haar wielerambities enorm gegroeid. En de achtertuin? Dat is Domein Dommelhof, waar zaterdag de eerste manche van de Soudal Classics wordt gereden.
Het is een flukse Laura Verdonschot die aan de start van de eerste Limburgse cross verschijnt. Weg met het vorige rotseizoen, dat grotendeels verpest werd door darmproblemen. Deze Laura straalt zelfvertrouwen en goesting uit en kan niet wachten om dat te tonen aan de supporters.
Laura Verdonschot: “Ik kijk inderdaad uit naar deze wedstrijd. Om te beginnen is het een heel leuk parcours. Technisch en uitdagend. Dat mijn supporters talrijk aanwezig zijn, geeft natuurlijk een enorme boost. Dat heb ik vorig jaar kunnen ondervinden. Ik geraakte geen trap vooruit en peddelde maar wat in de achtergrond mee. En toch... In de laatste ronde gingen langs het parcours alle handen op elkaar, net alsof de winnaar van de cross kwam voorbijgereden. Het doet deugd als je voelt dat de supporters er zijn om je te steunen, ook als het wat minder gaat.”
“Of Neerpelt de mooiste cross van het seizoen is?” herhaalt Verdonschot de vraag. “Bijna, maar dan heeft Koksijde toch de voorkeur. Ik ben een zandkliever en ik zoek het zand ook vaak op tijdens mijn trainingen in de Lommelse Sahara.”
Winst in Tsjechië
Het seizoen is nog jong, maar er staat wel al een overwinning op het conto van Verdonschot. In het Tsjechische Unicov liet ze Joyce Verbeken en de Nederlandse Denise Betsema achter zich. Verdonschot: “Een flinke opsteker voor mij, maar je ziet aan de namen dat de toppers er niet waren. Die reden op dat moment in Amerika, maar ik koos er doelbewust voor om niet naar de VS te vliegen. Ik moest namelijk dringend UCI-punten sprokkelen om op te schuiven in de ranking en bijgevolg ook op de startrij. Omdat ik niet zeker was van een mooie prestatie achter al die topvrouwen in Amerika en ik bovendien om en bij de 4000 euro moest neertellen voor die onderneming, was de rekening snel gemaakt. Het pakte goed uit, zowel voor mijn palmares, mijn UCI-ranking als voor mijn portemonnee (lacht).”
Twijfel
Het is nog maar de vraag of de darmproblemen van vorig seizoen uit het lichaam zijn verdreven. Ze blijven voor Verdonschot een bron van twijfel. Verdonschot: “Uit onderzoek is gebleken dat de schimmel weg is, maar ik ben gewoonweg erg gevoelig aan de darmen. Dat zal voor de rest van mijn carrière zo zijn. Ik ondervond het opnieuw in het weekend van de wedstrijden in Lokeren en Gieten. Het waren warmweercrossen en die bekomen me niet zo goed. In Lokeren verloor ik veel vocht en mijn lichaam slaagde er onvoldoende in om dat vocht te recupereren. In Gieten was ik ‘s anderendaags geen cent waard en dus besliste ik om de wedstrijd te staken. Onmiddellijk doken de muizenissen weer op. Ben ik nu nog niet genezen? Kan ik nog wel twee wedstrijden op een weekend aan? In de wedstrijden daarna bleek ik best wel in orde te zijn, en dus verdween de paniek weer.” “Gelukkig hield Jurgen Mettepenningen me aan boord van zijn ploeg Marlux - Bingoal”, beseft Verdonschot. “Hij gelooft in mijn kwaliteiten en liet me vorig jaar zelfs na al die pech - bijtekenen. Met dat vertrouwen wil ik nu aan de slag gaan om Sanne Cant, Loes Sels, Ellen Van Loy en Kim Vandersteene te bekampen. Presteren op het BK, dat wordt mijn belangrijkste doel.”
De twijfel na mijn darmproblemen vorig seizoen blijft. Toen ik in de wedstrijd in Lokeren veel vocht verloor door de warmte, was ik de dag nadien in Gieten geen cent waard
Laura VERDONSCHOT