Gevechtscapaciteit

Defensieminister Steven Vandeput noemt de F-35 het “meest geavanceerde gevechtsvliegtuig van de hele Westerse wereld”. Maar is de F-35 werkelijk zo goed als producent Lockheed Martin beweert?

De werkelijke gevechtswaarde van de F-35 inschatten is moeilijk. Vandaag zijn er meer dan 300 geproduceerd, maar het toestel zit nog altijd in de ontwikkelingsen testfase. In mei voerde Israël als eerste gevechtsmissies uit met de F-35A, de variant die ook ons land zal kopen. De resultaten zijn onbekend.

Alarmsignalen

Voor een beter beeld moeten we kijken naar eerdere testresultaten in de VS. Daarover doken in 2015 alarmsignalen op, toen bleek dat bij een klassieke dogfight (waarbij toestellen op korte afstand naderen en elkaar op het zicht proberen neerschieten) de F-35 overklast werd door de veertig jaar oudere F-16. De F-35 bleek niet wendbaar genoeg en de hoogtechnologische helmen (die een half miljoen dollar per stuk kosten) hinderden de piloot.

Lange afstand

Maar de F-35 is dan ook niet ontworpen voor dogfights, die in een modern luchtgevecht haast nooit meer voorkomen. Het is vooral zaak de tegenstander op verre afstand te detecteren en zelf zo lang mogelijk ongezien te blijven, waardoor langeafstandsraketten (zoals de AMRAAM-missile) het werk kunnen doen. Net daarom zijn de stealtheigenschappen van de F-35, waardoor het toestel moeilijk detecteerbaar is voor de vijandelijke radar, een onmiskenbaar voordeel.

Bij een eerste grote test tijdens de internationale Red Flag-oefening in 2017 in Nevada, bleek de F-35 ook goed te presteren, met ‘killratio’ van 15 tegen 1: voor elke F-35 die verloren ging in een gesimuleerd gevecht, werden 15 vijandelijke toestellen neergeschoten.