Rudi Vranckx brengt vader in contact met ontvoerde kinderen
In ‘Voor de Zonden van de Vaders’ krijgt een vader voor het eerst in drie jaar nieuws over zijn twee kinderen, die ontvoerd werden naar Syrië. Ze zijn veilig in Rusland, ontdekte reporter Rudi Vranckx. Met de driedelige reeks wil Vranckx het licht laten schijnen over de 160 vergeten Belgische kinderen in Syrië.
“De onzekerheid niet te weten hoe het met mijn kinderen gaat. Dat is het ergste. Het is erger dan te moeten beseffen waar ze zijn”, zo vertelt Mark, een Nederlandse vader uit Maastricht, in de reportage aan Rudi Vranckx. Zijn exvrouw, van Tsjetsjeense afkomst, was in oktober 2014 met hun twee kinderen Luca (toen 8) en Aysha (toen 7) naar Syrisch oorlogsgebied afgereisd. Al die jaren bleef de vader vertwijfeld achter. Tot Vranckx begin dit jaar opnieuw bij de vader aanklopte en hem Russische tv-beelden toonde die hij gevonden had. Daarop was te zien was hoe een groep kinderen vanuit Syrië naar de Tsjetsjeense stad Grozny werd overgebracht. “Dat is mijn zoon. En dat is mijn dochter”, knikt de vader op tv, met tranen in de ogen. “Niemand was hem over de repatriëring komen vertellen”, zegt Vranckx. De vader heeft nu, via internet, voorzichtig weer contact met zijn exvrouw en de twee kinderen. De Nederlander is slechts een van de vele familieleden van Syriëstrijders die Vranckx opzocht. Een jaar lang heeft hij aan de documentaire gewerkt, onder meer ter plekke in Irak en Noord-Syrië. Aanvankelijk wilde ik onderzoek doen naar exitstrategieën: wat moesten we aanvangen met al die Belgische Syriëstrijders?” zegt Vranckx. “Toen ik daarover ging spreken met hun ouders, zag ik hoe zij de val van het kalifaat hier in België beleefden. En hoe ze zich zorgen maakten over hun kleinkinderen, die daar achterbleven. Dat is het verhaal geworden.” Zo’n 160 Belgische kinderen zitten in Syrië of Irak. Meegetrokken door hun ouders, of daar geboren. In maart kon Vranckx al een vijftiental kinderen opzoeken in een kamp van de Koerdische milities, het noorden van Syrië. “Ik besef: dit is geen populair thema. De politici die we hebben aangesproken, wilden er niets over kwijt. Ze kunnen er ook weinig punten mee scoren. Maar ik weiger te zwijgen over dit soort problemen. België moet zich uitspreken: ofwel halen we die kinderen terug, zoals de Duitse en de Franse regering deed. Ofwel laten we ze daar aan hun lot over. Maar dan moet men dat ook durven te zeggen.” → ‘Voor de zonden van de vaders’, Canvas, 21.15 uur