Onze TV-tip ‘Die Huis’

In ‘Die Huis’ vertelt ze voor het eerst op tv dat ze niet gelovig is: “Ik heb me daar niet voor te verantwoorden.” Eén - 20.35 uur

Voor de ene is ze te Marokkaans, voor de ander niet Marokkaans genoeg. Eén-gezicht Danira Boukhriss Terkessidis (28) beseft al sinds ze op school gepest werd dat ze nooit voor iedereen goed kan doen. Danira Boukhriss, morgen opnieuw te zien in ‘Over Eten’, heeft de reputatie een flapuit te zijn. Maar vanavond in ‘Die Huis’ is ze aanvankelijk erg op haar hoede. Zeker wanneer interviewer Eric Goens over Vilvoorde begint, de stad waar ze is opgegroeid. Vilvoorde sleept nog altijd die reputatie van Syriëstrijders met zich mee. Danira zat met jongens in de klas die in Syrië zijn gaan vechten. Daar kan ze geen greintje begrip voor opbrengen, maar ze was wel getuige van het racisme waarmee sommige Marokkaanse jongens opgroeiden. Van jongens met een A-attest die een C-attest kregen “om ervan af te zijn” tot leerkrachten die een Marokkaanse achternaam weigerden uit te spreken omdat die “te moeilijk” was.

Als de dochter van een Marokkaanse vader en een Belgisch-Griekse moeder, weet Danira wat racisme is. Ze haalde er zelfs het nieuws mee, toen een man zei dat hij haar “niet kon rieken” tijdens een betoging van de anti-islambeweging Pegida die ze versloeg voor ‘Het Journaal’. In ‘Die Huis’ vertelt ze dat ze ook negatieve reacties uit de Marokkaanse gemeenschap krijgt: “Berichten dat het hoog tijd wordt om de Koran eens te lezen in plaats van mij zo te gedragen op tv, dat soort dingen. Ik ben niet gelovig, maar dat betekent niet dat ik geen respect heb voor mensen die dat wel zijn.” Tegenover ons zegt ze dat ze haar afkomst als een verrijking ziet: “Al heb ik vaak het gevoel dat ik overal en nergens bijhoor. Om het zwart-wit uit te drukken: in een blanke omgeving ben ik soms de buitenlandse, in een Marokkaanse omgeving ook. Ik heb het daar lang moeilijk mee gehad.”

Angst voor het onbekende

Danira gelooft dat er veel mensen zijn die zich in haar verhaal zullen herkennen. “Dat gevoel dat je je constant moet verantwoorden, langs beide kanten. Ik weet zeker dat er veel mensen met Marokkaanse roots zijn die liever niet toegeven dat ze geen praktiserende moslim zijn. Misschien is die vrees onterecht, maar de vrees is er.” Volgens het Eén-gezicht steekt de angst voor het onbekende overal de kop op. “Ik snap dat, dat is des mensen. Ooit was ik in gesprek met iemand die heel racistisch uit de hoek kwam. ‘Waarom doe je zo?’ vroeg ik. De uitleg was dat hij ooit was overvallen door Marokkaanse jongens. Sindsdien haatte hij alle Marokkanen. Ik heb toen gezegd dat zijn veralgemening niet klopte: ‘Ik ben ooit betast door een oudere blanke man, sindsdien haat ik alle oudere blanke mannen.’ Hij begreep meteen dat zijn uitspraak nergens op sloeg. Ik hoop gewoon dat het gezond verstand wat meer mag heersen.”