Jaar na gebroken rug kampioen
JMS Lommelse Yasmine Stevens (18) pakt titel bij dames B “Achterop door klierkoorts” “GP-droom nog niet opgegeven” “Vorig jaar mijn arm nog gebroken” “Dankzij mijn regelmaat” “Meer waard dan vorige keer” “Titel is voor Berre Brands”
Bij de dames B stak Yasmine Stevens er met kop en schouders bovenuit. Voor de 18-jarige Lommelse betekende het veroveren van die titel een enorme stunt, “want vorig jaar brak ik mijn rug bij een crash tijdens een wedstrijd in Lommel”, verrast de studente ICT aan het CBO Lino.
Bij de bewuste valpartij werd Stevens tijdens een sprong van haar motor gekatapulteerd, waarop de machine pardoes op haar rug smakte.
“Ik wilde eerst nog opstaan en verder rijden”, legt ze uit. “Maar zodra ik recht stond, kreeg ik geen lucht meer en zakte ik in elkaar. Ik ben dan met een ambulance meteen naar het ziekenhuis afgevoerd.”
Daar stelden de dokters een gebroken en een ingedeukte ruggenwervel vast. Omdat er een kans op verlamming was, moest Stevens 48 uur lang volledig plat blijven liggen en mocht haar lichaam niet in een hoek van 45 graden gaan. Na vijf maanden verplichte platte rust kon Stevens dan eindelijk aan haar revalidatie beginnen.
“Ik ben daardoor vorig jaar ook niet naar school kunnen gaan”, verduidelijkt ze. “Maar omdat ik slaagde voor een vakantieproef, mocht ik toch naar het volgende jaar.”
Eerst had Stevens logischerwijze veel schrik om opnieuw op de motor te kruipen.
“Mijn zelfvertrouwen was volledig gekelderd”, herinnert ze zich. “Maar beetje bij beetje keerde dat terug. Intussen durf ik zelfs al berekende risico’s te nemen. Dankzij mijn mama en papa. Zij hebben me altijd gesteund. Ik heb nu wel nog altijd last van mijn rug. Na de cross kan ik moeilijk wandelen, zeker na een weidecross. De dokters kunnen moeilijk inschatten of ik ooit nog wel van die pijn verlost ga geraken.”
Het maakt de prestatie van de Lommelse bij de dames B er alleen maar straffer op. “Toen mijn concurrente Joyce Swaans met een blessure uitviel, heb ik de leiding genomen en die heb ik niet meer afgestaan. Uiteindelijk wist ik een wedstrijd of vijftien te winnen en eindigde ik met 100 punten voorsprong. Het is mijn antwoord aan zij die dachten dat mijn carrière erop zou zitten. Bij de dames A ga ik mij volgend seizoen proberen elke week in de top tien te nestelen.” Bij de junioren bleef de titelstrijd spannend tot op het einde. Uiteindelijk slaagde Jens Steensels er het best in het hoofd koel te houden en zo haalde hij het nipt van concurrent
Glenn Van Gemert. De
17-jarige uit Neerpelt stak zo zijn tweede titel, na die van de beloften in 2016, op zak. “En dat had ik totaal niet verwacht, want vorig jaar was ik het hele jaar uit met klierkoorts”, aldus Steensels. “Ik stond daardoor met een conditionele achterstand aan de start van het seizoen, maar gaandeweg kon ik die achterstand wegwerken. Ik hoop nu op een goede winter, zodat ik mij ook bij de nationalen kan tonen. Ik bekijk die overstap als een leerjaar en hoop me vooral te amuseren.” Negen jaar na haar eerste triomf - toen nog bij de achtjarigen - mocht Amber Everts opnieuw een feestje bouwen. En dat deed de 19-jarige Kinrooise. “Het was zes uur ’s ochtends toen ik in mijn bed lag na het kampioenenfeest”, lacht de studente
Leerkracht Lager Onderwijs, die bij de dames A zowat alle proeven won waar ze aan de start verscheen. “Ik durfde dan ook meer risico’s nemen dan de andere meisjes.
Zij zijn eerder ‘meisje-meisje’, terwijl ik een ‘jongensmeisje’ ben. (lacht) Nochtans heb ik er niet zo veel voor getraind hoor. Ik reed ook bij de jongens, daar kon ik mij in de top tien nestelen. De crossen bij de dames nam ik er eigenlijk maar als training bij. Mijn droom om ooit een GP te rijden heb ik nog niet opgegeven.” Na zijn titel in 2016 mocht Joe Vandereyt
(foto) voor de tweede keer de kampioenentrui in ontvangst nemen bij de nieuwelingen 85 cc. “Vorig jaar kon ik mijn kansen niet fatsoenlijk verdedigen, want toen brak ik mijn arm bij een crash”, vertelt de eerstejaarsnieuweling uit Hasselt. “In onze categorie tellen alle wedstrijden mee voor het kampioenschap. En ik heb dit seizoen heel regelmatig gepresteerd. Dat heeft mij de titel opgeleverd”, aldus Vandereyt, die volgend seizoen opnieuw op de hoofdvogel mikt in dezelfde categorie. Bij de experten wist Thierry Feytons zijn titel te verlengen. De Hoeselaar was in een strijd verwikkeld met Alkenaar Derwae, tot die laatste een zware knieblessure opliep en de handdoek in de ring moest gooien. “Toen heb ik mijn kans gegrepen”, aldus Feytons, die zo eerlijk is toe te geven dat Derwae de betere was. “Jammer voor Gunter, maar ik ben heel fier op deze titel, die ik dankzij mijn regelmaat heb veroverd.” Een jaar nadat hij triomfeerde bij de aspiranten, greep de
15-jarige Jamie Haanen (foto) in zijn debuutjaar bij de beloften opnieuw de titel.
“Dat had ik absoluut niet verwacht”, glundert de Houthalenaar. “Deze titel schat ik ook een stuk hoger in dan mijn vorige, want de concurrentie was niet mals dit jaar. Gelukkig kregen we aan het begin van het seizoen een aantal zandcrossen, waarin ik goed uit de verf kwam. Het liep ook steeds beter naarmate het seizoen vorderde. Uiteindelijk finishte ik met 29 punten voorsprong op Axel Fosse.” Volgend seizoen stapt de student elektromechanica over naar de junioren. “Ik weet nog niet of ik op een zwaardere motor ga aantreden. Ik voel me goed op de KTM 125cc, maar ik moet toch ook eens testen hoe de 250cc viertakt aanvoelt.” Voor Jens Bogaerts (foto) werd 2018 een seizoen met ups en downs, ook al kon hij de titel bij de nationalen 500 op zak steken. Voor de crosser uit Heusden-Zolder was het zijn tweede titel, nadat hij bij de aspiranten ook al eens kampioen werd.
“Mijn beste vriend Berre
Brands geraakte verlamd bij een valpartij in Duitsland.
Dat werpt een schaduw over mijn seizoen”, vertelt de 20-jarige Bogaerts. “Dit kampioenschap draag ik dan ook op aan Berre. Zelf kwam ik ook hard ten val tijdens de wedstrijd in Lille. Mijn ketting brak er bij tijdens een sprong. Ik kwam hard neer en kneusde mijn schouderblad en mijn ribben én ik brak mijn schouderblad. Maar dat kon me niet uit mijn lood slaan. Uiteindelijk won ik wel bijna alle proeven, waar ik aan de start verscheen.”