(Geen) reden voor een

KRC Genk is de oververdiende herfstkampioen. In Moeskroen kon Racing nochtans voor het eerst dit seizoen niet scoren en kon het dus slechts minimaal profiteren van de uitschuiver van Club Brugge. De gezichten stonden bijgevolg op onweer.

Maar ook een uitoverwinning zou gisteren niet tot knotsgekke taferelen geleid hebben. Nadat Racing zich in augustus had geplaatst voor de poules van de Europa League, stapte een verbaasde Philippe Clement een doordeweeks rustige kleedkamer binnen. In de poules geraken was voor zijn spelers geen reden voor een feestje, het Europees seizoen moest toen nog beginnen.

De titel van herfstkampioen bestaat alleen op (kranten)papier. Er hangt niet eens een minuscuul trofeetje aan vast, laat staan een geldprijs. Zelfs de symbolische waarde is stevig geslonken sinds de invoering van de play-offs. De competitie is niet langer halfweg na het afsluiten van de heenronde. Integendeel, ze moet vaak nog beginnen als ook de terugronde er opzit en de puntenoogst gehalveerd wordt.

Toch spreken de statistieken van de jongste twintig seizoenen die laatste stelling tegen. Eén op twee herfstkampioenen pakt aan het eind van de rit ook de landstitel. Zowel na als vóór de invoering van de play-offs. Nog interessanter voor KRC Genk: de jongste twintig jaar heeft de herfstkampioen slechts één keer naast Europees voetbal gegrepen. Die twijfelachtige eer was weggelegd voor