Marrakech bis

Zal België op 10 december in Marrakech het VN-migratiepact nu aanvaarden of niet? Premier Charles Michel (MR, foto) kreeg daar in de Kamer maar liefst negen vragen over, maar nog weten we het niet. Vorige donderdag lag dit ook al op tafel, maar toen voelde alleen Filip Dewinter (Vlaams Belang) zich geroepen om daar stennis over te maken. De premier geraakte nog weg met de uitleg dat ze dit eerst in de regering moesten bespreken. Dat hebben ze intussen gedaan, maar die gesprekken zijn nog niet afgelopen. Michel - of beter de N-VA - wil eerst een betere juridische analyse. De premier verdedigde zich met de uitleg dat er ook in andere landen discussie is. Zo hadden zeven liberale collega’s hem dinsdagavond in Kopenhagen verteld. Aanleiding van de heropflakkering van de heisa was een uitspraak van de woordvoerder van Theo Francken (N-VA) in De Standaard. Daaruit bleek dat N-VA niet van plan was om dat pact aan te nemen. Tegen woensdagmiddag was dat al herroepen en klonk het - via de woordvoerder van Jan Jambon (N-VA) - dat ze de teksten nog verder gingen analyseren. Zelfde stelling als vorige week dus. In dat zogenaamde ‘compact’, wat minder is dan een pact, staat in elk geval dat het juridisch niet-bindend is. In de twee jaar dat er aan die tekst is gewerkt, is daar ook niemand over gestruikeld. Tot Oostenrijk zich terugtrok. Maar dé echte trigger was het moment waarop Nederland zich ook vragen begon te stellen. Volgens Jan Wouters, professor internationaal recht aan de KU Leuven, is de tekst juridisch niet afdwingbaar. Maar Hendrik Vuye (Vuye&Wouters), behalve parlementslid ook professor staatsrecht, denkt daar duidelijk anders over. Volgens hem kunnen rechters toch naar die tekst verwijzen, zeker als het gaat om het vasthouden van kinderen. In elk geval moest Michel aan de oppositie bewijzen dat hij niet in de tang zit van N-VA, maar dat lukte hem niet. Want hij kon ook niet duidelijk zeggen wat iedereen verwacht: dat België dit pact uiteindelijk toch goedkeurt. Maar pas nadat N-VA even haar tanden heeft laten zien. Monica De Coninck (sp.a) wilde weten of we in nu in het kamp van Orban en zijn maats zitten. Ze vroeg zich ook af waarom Michel wel als jurist en diplomaat had geantwoord, maar niet als premier. Ook Kristof Calvo (Groen) ging door op die lijn die - volgens hem - getuigt van gebrek aan moed. Voor hem is Michel een ja-knikker die luistert naar de bevelen van Francken en De Wever.

Een dezer dagen zullen de Vlaams-nationalisten wel plooien, want uiteindelijk hebben ze niets aan een vernederde Michel. Of aan een vergelijking met Orban.