Eenzame boom

We mogen dan wel de hoofdstad van alles en nog wat zijn, van bomen en planten hebben we niet echt kaas gegeten. Ook niet van zeldzame soorten. Zo werd vorige week een winterwilg als Vredesboom geplant op het oude kerkhof van Sint-Lambrechts-Herk, Moosherk voor de intimi. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik mij ter plaatse begeven om de planting te aanschouwen. Groot was mijn verbazing toen ik daar een eenzame en verlaten schrale boom zag staan. Geen volk, geen speeches, geen notabelen van het dorp. Niets van dat alles. Stilte en laagte alom. Hasselt heeft slechts één Vredesboom en die staat dus in Moosherk. ‘Die van de stad’ hebben er een plaat bijgezet. Eén notabele heeft die op 11 november plechtig onthuld.

Heel voorzichtig ben ik dan maar aan de kerkdeur gaan voelen. In Gods huis is altijd iemand thuis, zegt men wel eens en ja, ook nu trof ik er vrome zielen aan. De Erfgoedcel van Moosherk had er net een eredienst te nagedachtenis van de slachtoffers van WO I op zitten. Ze waren ergens links vooraan, uit het zicht van het tabernakel, stevige glazen aan ’t ledigen om de zaak af te ronden. Geen boetekelken maar flinke glazen chardonnay. Of ze iets van de vredesboom wisten? ”Ja, maar die staat hier al een paar dagen. Die van de stad zijn die komen planten.” Uiteraard wilde ik een foto van de boom en daarbij de mannen en madammen van de Erfgoedcel van Moosherk, want zij en zij alleen, waren de initiatiefnemers. ”Of er iemand mee op de foto wil?” De meesten keken zorgelijk naar hun gevulde glazen. Ze waren duidelijk niet van plan om die onbeheerd achter te laten. De twijfel was voelbaar tussen de pilaren. Tot een leidende ziel het voortouw nam, het glas witte wijn in één teug leegkieperde en de rest van de Erfgoedcel Moosherk aanspoorde hetzelfde te doen. En dan druppelen alle leden langzaam naar buiten en wil plots iederéén op de foto. De enigste Vredesboom van Hasselt is dus in goed gezelschap gedoopt.