Met pijn in het hart op zeehondenjacht
Tom Waes (50) is voor het vierde seizoen van ‘Reizen Waes’ op zeehondenjacht gegaan. Dat is opmerkelijk, want de tv-maker is al jaren ambassadeur van een organisatie die een verbeten strijd levert tegen die jacht.
Op 16 december gaat op Eén het vierde seizoen van start van ‘Reizen Waes’, het populaire reisprogramma van Tom Waes. Het wordt een ‘Reizen Waes Europa’, waarin de tvmaker naar Noord-Ierland, Spanje, Polen, Isle of Man, IJsland, Azerbeidjan en Oekraïne gaat. En hij bezoekt ook Groenland, waar Inuit wonen, ook wel gekend als Eskimo’s. Waes ging samen met hen op zeehondenjacht, en moest toekijken hoe een Inuit vanop een paar honderden meters twee zeehonden met twee kogels doodschoot.
Voor Tom Waes was het ongetwijfeld slikken tijdens de jachtpartij: hij is al jaren ambassadeur van Sea Shepherd, een internationale nonprofitorganisatie die het leven in zee wil beschermen. Sea Shepherd is fel gekant tegen de jacht op zeehonden en de handel in afgeleide producten, zoals vlees en bont. Waes werpt dat ook op tegenover de mannen met wie hij op jacht ging. “Als ambassadeur van Sea Shepherd zou ik tégen die zeehondenjacht moeten zijn”, zegt Waes in Psychologies, een blad dat tweemaandelijks verschijnt. Hij nam dan ook niet zelf het initiatief om zo’n jachtpartij te volgen. De Inuit waren er zelf op uit getrokken om twee zeehonden te schieten. “Maar daar besef je dat die mensen geen andere keuze hebben. Er ís niets anders. De grond is bevroren, ze kunnen niets kweken, ze kunnen alleen leven van de visvangst en de zeehondenjacht. Natuurlijk was het hard om te zien, maar dit is geen commerciële zeehondenjacht. Dit is een kwestie van overleven”.
Ruzie met gids
Voor bestemming Oekraïne trekt Tom Waes een dubbelaflevering uit. Een gewone aflevering van ‘Reizen Waes Europa’ neemt normaal tien opnamedagen in beslag, in Oekraïne verbleef Waes drie weken. De tv-maker at er groenten uit de moestuin van een 86-jarige dame die een jaar na de kernramp in Tsjernobyl, in 1986, opnieuw in haar huis was gaan wonen.
Waes kreeg er ook ruzie met zijn gids, die de verhalen van een aantal getuigen niet uit het Russisch wou vertalen. De man zei dat Waes die mensen niet moest interviewen. In Psychologies vertelt Waes dat hij zich daar niet bij neerlegde: “Ik antwoordde dat we daar wel zelf over zouden beslissen en dat hij geen moeite moest doen om verkeerd te vertalen, want dat we hun verhaal thuis konden ondertitelen. Toen was het hek van de dam. Die ruzie gaan we ook uitzenden. Je moet gewoon eerlijk zijn, punt.”