“Toen Leon een hersenbloeding kreeg, stortte onze wereld in”
(5) geboren op 31 weken
HECHTEL-EKSEL - Zal Leon ooit kunnen lopen? En zal hij kunnen praten en fietsen? Het zijn vragen die wekenlang door het hoofd van Ine Witters (41) en Stijn Vanoppen (47) uit Hechtel-Eksel spookten. Hun zoontje Leon, die op 12 juni 2013 na 31 weken zwangerschap ter wereld kwam, werd kort na zijn geboorte getroffen door een zware hersenbloeding. “Onze wereld stortte in”, zegt Ine.
Ine Witters had een normale zwangerschap, maar op 31 weken brak plots haar vruchtwater. “Ik werd naar het ziekenhuis van Genk gebracht voor observatie, maar een dag later was Leon er plots al”, zegt Ine. “Mijn man Stijn was zelfs niet op tijd om de bevalling te kunnen meemaken.” Leon woog bij zijn geboorte 2,015 kg. “Gezien zijn vroege geboorte viel dat nog mee. Hij moest wel in de couveuse, maar voor de rest leek alles normaal. Het enige waar we ons eigenlijk zorgen over maakten waren de geboortekaartjes die wat sneller klaar moesten zijn, en de babyborrel die vervroegd moest worden.” Maar een week na de geboorte van Leon viel Ine plots bruusk van haar roze wolk. “Leon had een hersenbloeding gekregen. Dat gebeurt wel vaker bij prematuurtjes. Maar bij Leon was het een derdegraads hersenbloeding, waar baby’s heel dikwijls iets aan overhouden. Onze wereld stortte in. We waren bang en zaten met heel veel vragen. Zal ons zoontje ooit kunnen lopen? Zal hij kunnen praten? En fietsen?”
Gelukkigste dag
Na zes weken van grote onzekerheid onderging Leon een NMRscan om te kijken hoe de hersenbloeding geëvolueerd was. ‘De bloeding is er nog, maar ze is aan het wegebben. Het ziet er dus relatief goed uit’, zeiden de dokters. Dat is nog altijd de gelukkigste dag van mijn leven”, zegt Ine. Twee weken later mocht Leon, na twee maanden ziekenhuis, eindelijk naar huis. “Die eerste weken thuis waren voor ons heel moeilijk. Als Leon bijvoorbeeld geen oogcontact maakte of als zijn hoofdje wat opzwol, moesten we onmiddellijk naar het ziekenhuis. En omdat je geen risico wilt nemen, stonden we wel eens vaker met hem op de spoed. Maar gelukkig bleek dat telkens loos alarm. Na een paar maanden was ook het vocht uit zijn hersenen verdwenen.”
Filmpje
De jaren daarna moest Leon nog regelmatig op controle. “In juni van dit jaar, toen Leon vijf werd, heeft hij zijn laatste controle gehad. Het was een enorme opluchting dat alles goed was.” Vandaag is Leon een gezonde maar temperamentvolle jongen. “Dat is niet altijd even gemakkelijk, maar volgens de dokters heeft hij zijn leven misschien wel te danken aan zijn temperament.”
Ine en Stijn zijn de dokters en verplegers van de dienst neonatologie enorm dankbaar en daarom maakten ze voor hen een filmpje over de eerste levensjaren van Leon. “We hebben het filmpje getoond aan dokter Claire Theyskens die ons al die tijd heeft bijgestaan”, zegt Ine. “Ik ben haar daar heel dankbaar voor. Zij is na mijn mama mijn grootste heldin.”