De ster van wie elke Belg houdt
Precies 10 jaar na Luxemburg speelt Eden Hazard, 27 inmiddels, zondag in de Swissporarena in Luzern zijn 98ste interland voor de Rode Duivels. Alle verwachtingen zijn overtroffen: de Belg is nu aanvoerder, absolute ster en wellicht de beste Belgische voetballer ooit.
Wat is er in die tien jaar veranderd? Hazard is nauwelijks drie centimeter gegroeid, de groeischeut waar hij toen zo op hoopte, bleef uit. En hij weegt intussen 76 kilo. Maar die extra kilo’s zijn vooral spieren, te danken aan de krachttraining bij Chelsea, dat hem in 2012 bij Lille wegplukte. Ook zijn prijzenkast is danig aangedikt: onder meer een Franse en twee Engelse landstitels, de Europa League en brons op het WK 2018. En als belangrijkste individuele prijzen twee keer Franse en één keer Engelse speler van het Jaar en in Rusland de Zilveren Bal, voor de op één na - na Modric - beste speler van het WK. Waarmee le petit Belge officieel op het niveau van Messi en Ronaldo werd geplaatst, of toch dichtbij. Een kandidaat-Gouden Bal dus.
Speelvogel
Eden Hazard, wereldster intussen, is vooral nog steeds dezelfde speelvogel als toen met Anthony Vanden Borre. Maar waar zit díé nu? De vrees van voormalig Club- en Anderlecht-coach Hugo Broos na die LuxemburgBelgië - “Hopelijk haalt hij zich geen gekke dingen in het hoofd. Het is vooral zijn entourage die niet te veel mag veranderen” kon gelden voor Vanden Borre, maar hoegenaamd niet voor Eden Hazard. Bij zijn debuut al uitgesproken familiaal aangelegd - “Ik dacht als altijd aan mijn familie” - is Hazard, intussen zelf vader van drie zoontjes, altijd een bijzonder rustige familieman gebleven.
Ook als voetballer is hij nooit echt veranderd. Alleen flitst en dribbelt de snotaap van toen nu op de hoogste podia. Zoals de nationale ploeg niet langer het ploegje is dat blij was met een schamel gelijkspelletje in Luxemburg, maar wel - met dank aan Eden Hazard vooral de nummer één van de wereld.
Een type Lozano
Dat vindt ook René Vandereycken. Noblesse oblige krijgt de Hasselaar die Hazard tien jaar geleden als international lanceerde, tien jaar later ook het laatste woord over zijn poulain. “Hij is nog steeds de speler die het verschil maakt. Een type Juan Lozano, die moest je ook niet te veel tactische dingen vragen. Toen acteerde hij wel liever op de flanken, omdat je dan maar van één kant wordt belaagd, dat is iets makkelijker. Maar hij heeft intussen veel ervaring opgedaan én is fysiek sterker geworden, daarom zoekt hij nu meer het centrum op. Eden is constanter geworden, volgens mij ook omdat hij extra inspanningen levert. Hij is nog steeds een speelvogel, maar dan wel van het type Roger De Vlaeminck, die trainde ook stiekem extra. En wat velen niet zien: Eden heeft heel veel sprongkracht. Maar gebruikt die alleen bij belangrijke duels.”
Tot slot, hoe Messiaans is hij nu? Vandereycken weigert te vergelijken. “De top 15 van de wereld zit zo dicht bij elkaar. De échte toppers kijken alleen naar hun eigen prestaties. Ronaldo uitgezonderd dan.” (lacht) Eden Hazard zeer zeker wel. Die weet dat zelf niet eens, dat hij morgen precies tien jaar Rode Duivel is. Gefeliciteerd, mec!