“Wie mij nodig heeft: ik ben hier”
ILJO KEISSE is weer Keizer van het Kuipke en zet deur voor Olympische Spelen op een kier
Hij werd er zowaar emotioneel van, maar Iljo Keisse (35) kroonde zich met de hulp van Elia Viviani voor de zevende keer tot Keizer van het Kuipke. Na een superspannende strijd die pas in de slotspurt werd beslist. “Wat heb ik dit gemist”, zei de Gentenaar. In zoverre zelfs dat hij de deur naar de Olympische Spelen van Tokio weer op een kier zet. “Je weet maar nooit.”
Iljooooo. Iljooooo. Na een jaar afwezigheid klonken de aanmoedigingen vanuit de tribunes en het middenplein weer luid in het Kuipke. “Als je niet de beste bent, is dat een beetje dubbel”, zegt Keisse. “Zoals toen Wiggins hier ooit als een machine rondreed en ze mijn naam scandeerden. Maar nu heeft het mij niet gestoord. Integendeel, ik zat er zelfs op te wachten.”
Om maar te zeggen: dit jaar was Keisse wel de beste. En daarmee zit hij aan zijn zevende eindzege in Gent. Hij komt daarmee op gelijke hoogte met de Australiër Danny Clark. Alleen Etienne De Wilde (9x) en Patrick Sercu (11x) doen beter. Zoontjes Jules (8) en René (5) genoten mee. “Ze zien mij weinig aan het werk. Dat ze mij hier zien winnen, is speciaal. Ik ben ook fier en heb mij enorm geamuseerd. En dat kan alleen maar als je ploegmaat ook goed is. Dat is al eens anders geweest.” Met Cavendish en Viviani bijvoorbeeld, maar de Italiaan was nu wel top. “Het was mijn derde deelname, maar pas de eerste waar ik goed was”, zei Viviani. “Dit is de mooiste zesdaagse die er is en ik wou die op mijn palmares. Ik had het Iljo ook beloofd en heb er hard voor getraind.” Keisse wordt op 21 december 36, maar is nog lang niet verzadigd. Na zijn succes in Gent zet hij zelfs opnieuw de deur naar de Olympische Spelen op een kier. “Een olympische droom gooi je niet zomaar weg”, zegt Keisse, die in Peking 2008 vierde werd met Kenny De Ketele in de ploegkoers. Die discipline is er na twee afwezigheden in Tokio 2020 weer bij. “Het zijn de selectiecriteria die het voor
mij nu onmogelijk maken om te gaan. En ik hoop echt dat de jongens die er al jaren mee bezig zijn – zoals De Ketele en Ghys – niks overkomt. Maar als er iemand mij ooit nodig heeft: ik ben hier. Ik woon in Gent, dat is niet ver van de piste. De Spelen zijn de Spelen en daar wil ik gerust andere dingen
voor laten wijken. Maar niet alles.” Meer zelfs, Keisse wil de nodige 250 UCI-punten sprokkelen om te kunnen deelnemen aan Wereldbekers. “Ik pak hier nu 100 UCIpunten en ik ben van plan eind december twee pistewedstrijden te rijden in Denemarken (100 km van Kopenhagen en meeting in
Odense, nvdr.) en daarna eventueel ook de Zesdaagse van Bremen
(van 10 tot 15 januari, nvdr.). Dan zal ik toch aan die 250 punten komen, zodat – als het nodig zou zijn – ik kan inspringen in Wereldbekers. Maar ik moet wel de toestemming vragen aan Patrick Lefevere.”
Ghys ontroostbaar
Keisse en Viviani zijn dus de grote winnaar van de 78ste Zesdaagse van Gent, maar je kan niet zeggen dat Kenny De Ketele en Robbe Ghys de grote verliezers zijn. De Europese kampioenen streden tot de laatste snik. De Ketele zelfs met vier gebroken ribben. “Maar dat is geen excuus”, zegt de winnaar van vorig jaar. “Er waren vijf à zes ploegen op topniveau en dat speelde in ons nadeel. In een rechtstreeks duel waren wij als koppel iets beter, denk ik. Jammer dat het in de slotspurt niet ideaal liep, maar dat is koers.” Al was Robbe Ghys ontroostbaar en had hij het emotioneel moeilijk. “Zo dichtbij. Dan doet het pijn”, aldus de 21-jarige Limburger, die getroost werd door zijn oudere ploegmaat. “Ach, je kan hier nog tien keer winnen.”
Ik ben van plan eind december twee pistewedstrijden te rijden in Denemarken. En daarna ook de Zesdaagse van Bremen. Maar ik moet toestemming vragen aan Lefevere
Iljo KEISSE Winnaar Zesdaagse van Gent