Duivels schrappen uitje in Luzern

Onze Rode Duivels-watcher vindt dat tijd van lessen trekken voorbij is

Nee, de Rode Duivels mogen niet deelnemen aan de finaleronde van de Nations League. Nee, Roberto Martinez maakte geen al te goede beurt in Luzern. Nee, het excuus dat er te veel basisspelers afwezig bleven, mag niet ingeroepen worden voor de blamerende 5-2. De eerste editie van de Nations League werd voor België een ‘NEE-tions League’. En dat is een niet te onderschatten ontgoocheling. Onze Rode Duivels-watcher legt uit waarom.

Het sneeuwde gisterenochtend in een kil Luzern, toen de Rode Duivels er koers zetten richting Brussel, Londen of Madrid. Dat kon er nog wel bij, na de koude douche van zondag. Natuurlijk zinderde de zware nederlaag nog na in het Duivelse kamp. Aan de ontbijttafel van het Astoria Hotel bleef het opvallend stil. De avond voordien hadden de spelers hun geplande uitje in Luzern ook al geschrapt. Bedoeling was om de laatste interland van een magisch 2018 af te sluiten met een glaasje. Dat feestje werd na de 5-2 snel geannuleerd. Niet omdat Roberto Martinez zijn spelers de huid had vol gescholden. De Spanjaard hield het tijdens de nabespreking in de kleedkamer rustig, vertelde wel dat een 0-2 op internationaal niveau nooit meer uit handen mag gegeven worden, maar wees niemand specifiek met de vinger. Dat deden de spelers trouwens ook niet. Tijdens de vriendschappelijke interland in Sochi twee jaar geleden - waar België een 1-3 voorsprong weggaf (3-3) - werd er nog wel flink op mekaar geroepen en gescholden. In Zwitserland waren ze te verbouwereerd om elkaar verbaal te lijf te gaan.

Moldavië en San Marino

Meteen na de match leken sommige Duivels nochtans licht over de zware nederlaag heen te stappen. “Misschien is dit niet slecht, zo staan we weer met de voeten op de grond”, had Axel Witsel in de Swissporarena nog gefluisterd. Het tweede deel van zijn redenering - dat na de komma - klopt. Het eerste deel is echter larie. De ‘Pandoering van Luzern’ is niet alleen slecht, ze is dramatisch. Vooral omdat de Rode Duivels opnieuw een lange periode met onbelangrijke interlandjes tegemoet gaan. Tot juni 2020 zullen ze hoogstens in vriendschappelijke wedstrijden een sterke tegenstander ontmoeten. En dan nog. Want de voorbije jaren stonden de toplanden niet te springen om België partij te geven. Omdat Brazilië en co niet wilden afgaan tegen een letterlijk klein land, maar ook om financiële redenen.

Voor het overige hebben Martinez en co tot juni 2020 alleen de EK-kwalificatieduels in het vooruitzicht. De groepsfase start in maart 2019 en eindigt in november van volgend jaar. Omdat België reekshoofd is, zal het meer dan waarschijnlijk geen grote voetbalnatie treffen. Op basis van de huidige ranking zouden de Rode Duivels in een poule met Oostenrijk, Noord-Ierland, Cyprus, Moldavië en San Marino kunnen belanden. Normaal gezien een formaliteit. Stel dat je een EK koken zou organiseren, waarbij Sergio Herman zich plaatst als hij een spiegelei kan bakken zonder de dooier te breken.

27,5 jaar oud

Deelname aan de Final Four van

De Rode Duivels wilden de laatste interland van het magische jaar 2018 afsluiten met een glaasje, maar dat uitje werd na de 5-2 snel geannuleerd

de Nations League was daarom een must. Om een echt doel te hebben. Het nieuwste tornooispeeltje van UEFA heeft niet de grandeur van een EK of WK, maar de finaleronde zou in de Belgische huiskamer heus wel leven volgende zomer. Een halve finale tegen Harry Kane of Cristiano Ronaldo, al dan niet gevolgd door een alles-of-niets-finale. Wedstrijden met inzet. Erop of eronder.

Roberto Martinez noemde de niet-kwalificatie een setback. Dat is de juiste omschrijving. Een terugslag. Eigenlijk had hij moeten zeggen: a major setback, een zware terugslag. Want een aantal Rode Duivels verklaarde dat er lessen getrokken moeten worden uit de 5-2-nederlaag. Natuurlijk moet je van elke tegenslag dingen opsteken. Maar wij

zijn van mening dat de tijd van lessen trekken voorbij is. De gemiddelde leeftijd van de huidige, ruime kern Rode Duivels bedraagt 27,5 jaar. Deze generatie moet niet meer bijleren, die moet oogsten. Dat kan nu ten vroegste op het EK in 2020.

Kompany en Pep

Hadden we deze blamage zien aankomen? Zeker niet. Zaterdagavond na de persbabbels in de Swissporarena zuchtten we nog wel in het oor van een collegajournalist: “Dat ze maar goed opletten morgen.” Maar dat het zo mis zou lopen, neen, natuurlijk hadden we dat niet durven voorspellen. Waaraan lag het dan? Een gebrek aan focus en veerkracht is de belangrijkste conclusie. Het zou te makkelijk zijn om Tielemans en andere Boyata’s, die wel een dramatische partij speelde, met de vinger te wijzen. De Grote Namen gaven aan de oevers van het Vierwoudstrekenmeer in Luzern niet thuis. Plots werd duidelijk waarom Pep Guardiola Kompany de jongste maanden vaker passeerde. De Brusselaar blijft onmisbaar, maar alleen als hij zijn topniveau haalt. Dat besefte hij zelf beter dan eender wie. Ook Witsel en Hazard waren schimmen van de spelers die op het WK de hele wereld plezierden.

Jones en Henry

In de omkadering van de nationale ploeg is er sinds het WK eveneens een en ander veranderd. Assistent-coach Graeme Jones, met wie Martinez al sinds 2007 samenwerkte, trok naar West Bromwich. En Thierry Henry ging zijn kans bij AS Monaco. Enerzijds mag je hun inbreng niet overschatten, meer dan waarschijnlijk hadden de Duivels ook met hen in het zand gebeten, anderzijds is een team ook naast het terrein - maar zo sterk als zijn zwakste schakel. Het viel ons in Zwitserland op dat Martinez bij stilstaande fasen ostentatief in de neutrale zone bleef staan om de spelers te coachen. Voordien was die taak toebedeeld aan Graeme Jones. De bondscoach zette dan een stapje achteruit, omdat je niet met twee trainers tegelijk aanwijzingen mag geven. In Luzern stond Shaun Maloney wel even op, maar kroop de Schot even snel weer in de dug-out. Maloney is een harde werker, zijn dag bij de Rode Duivels begint naar verluidt om zes uur ’s ochtends, maar de aimabele ex-prof dwingt (nog) niet het respect af zoals Jones en Henry dat wel deden. Martinez staat er dus vaker dan voordien alleen voor. Toegegeven, het is een detail. Maar gaat het daar vandaag niet om in het absolute topvoetbal? Dat ene procentje verschil? En is dat niet nodig om over minder dan twee jaar kans te maken op de Europese titel? Wij zijn overtuigd van wel. Het worden nog lange maanden tot 12 juni 2020.