Groen centrum

Alle partijen hebben in hun programma voor de verkiezingen van 14 oktober gepleit voor meer groen in het centrum. Als geboren en getogen dörrepsduur besef ik maar al te goed dat daar een grote nood aan is. Het centrum verstikt door appartementsgebouwen en hier en daar vind je nog een schraal boompje terug. Een smal deel van de Poststraat doet mij denken aan en liedje van John Terra: ‘De dag dat het zonlicht niet meer scheen’. De herbestemming van het klooster betekende het einde van zowat het laatste stukje natuur in onze dorpskern en het regende dan ook reacties op de Facebookpagina. De centra volbouwen in de hoop dat de lintbebouwing stopt, dat noemt men inbreiding en daarmee verrechtvaardigt men overal, en dus niet alleen in Diepenbeek, de bouwwerken in de kernen.

Mijn oudste broer Herman is een getalenteerd dichter en hij schreef het volgende gedicht hierover dat ik met zijn toelating hier mag publiceren.

Dorp zijn dorp streeft plomp naar staatsie die niet op zijn maat bemeten is. beter bleef het dwerg dan protserige reus te willen zijn. wat van waarde is verdwijnt: huis, park, vergezicht, ruimte vol licht. geweld beukt binnen in de straten slaat een bres in stijl en evenwicht. bouwers nieuwe status breken af, verkopen koud en hoog beton en veel te dure eenzaamheid. te veel mensen, te veel stenen volgestouwd word leegte zichtbaar. dood is de logica van zijn en het gevoel hij ontvlucht het dorp dat hebben wil, zijn oude ziel voorgoed verliest. hij weet zich ook verminkt, hij kan niet door muren kijken.