Brys kijkt uit naar volgepakt Stayen
van ‘Mister Europe’ bij paars-wit tot supersub bij STVV
“Anderlecht heeft me
mooiste souvenirs gegeven”
In 2010 kreeg Jonathan Legear bij Anderlecht nog de eretitel van ‘Mister Europe’, zondag fungeert de 31-jarige flankaanvaller hoogstens als supersub bij de Kanaries. En wordt de Luikenaar allicht opnieuw getrakteerd op een fluitconcert van de Brusselse fans. “Zij weten dat ik Standard heb uitgesproken als ‘mijn’ club. Vandaar dat gedoe”, lacht Legear. “Maar ik heb een fantastische tijd gekend in het Astridpark. Vandaag de dag zeg ik nog altijd: merci, Anderlecht.”
Vrijdagnamiddag. We verwachten Jonathan Legear op Stayen, na de training op het oefencomplex. Legear is – tegen de gewoonte in – iets later dan voorzien. Een oponthoud vanwege Yohan Boli. “Hij trakteerde op taart omdat hij afgelopen week jarig was”, verklapt Legear. Taart, twee dagen voor dé match tegen Anderlecht, het zou in de periode van Yannick Ferrera bij STVV niet waar geweest zijn. Die verbande alle verjaardagsfeestjes, Marc Brys laat het echter allemaal rustig gebeuren. Alles voor de goeie sfeer. “Ik ken met Ferrera ook maar één trainer die die taart niet toeliet. Yannick is echt wel een buitenbeentje”, lacht Legear. “Maar hij kende wel zijn vak. Ik had hem graag bij Standard. Buiten zijn mening over een stuk taart dan…”
Hoe zit het intussen met je band met Marc Brys? Die was in het begin van het seizoen niet fameus?
“Ach, iedereen weet dat Antwerp met een contract zwaaide voor mij. Ik zag de kans om eindelijk met Luciano D’Onofrio samen te werken. Iemand naar wie ik opkeek als jong gastje bij Standard. Ik vind D’Onofrio een fantastische mens en dit was dé kans om met hem een keer verenigd te worden. Ik zat met mijn hoofd niet meer helemaal bij STVV. Logisch dat Marc Brys niet volop op mij rekende, want – hoe graag ik ook STVV’er was – ik was er niet met mijn gedachten bij. Dus botste het met de coach. Ik kon hem eigenlijk nooit iets verwijten. Integen- deel: ik leer op mijn 31ste nog veel van hem. Tactisch is hij erg sterk, zijn analyses zijn top. Brys wil altijd de perfectie.”
Intussen is het verhaal Antwerp helemaal van de baan?
“(Knikt) Het zijn dingen die je tegenkomt in je carrière. Plots duikt er een opportuniteit op, je wil die grijpen, maar soms loopt het niet zoals je wil. Nogmaals: ik ben nooit tegen mijn zin bij STVV geweest, hé. Ik word geapprecieerd door de fantastische supporters, kende vorig jaar een prima seizoen en ik ben dichtbij mijn familie. Ik klaag dus niet.”
Maar je moet wel tevreden zijn met een plek op de bank.
“Dat heb ik mezelf gelapt, zeker? Ik heb mezelf begin dit seizoen twee maanden achteruit gezet door die zaken met Antwerp. Maar ik vecht terug. Ik ben weer positief ingesteld en probeer op alle fronten een meerwaarde te zijn voor dit STVV en voor Brys.”
Zondag wacht Anderlecht. Klaar voor de fluitconcerten?
“(Mijmerend) Weet je, ik heb het geluk gehad dat ik voor twee grote clubs heb mogen voetballen in België. Ik heb drie titels gepakt met Anderlecht én een beker. Bij Standard won ik één keer de beker. In 2010 kreeg ik bij Anderlecht de eretitel van ‘Mister Europe’ omdat ik in de Europa League achtmaal scoorde en zes assists gaf. Ik kende een fantastische periode in het Astridpark. De supporters fluiten vanwege mijn liefde voor Standard, maar ik zeg nog altijd: merci, Anderlecht. Die club heeft me de mooiste Europese souvenirs gegeven.”
Acht jaar geleden ‘Mister Europe’ bij Anderlecht, nu bankzitter bij STVV. Legear heeft dus aan kwaliteit ingeboet.
“Daar ben ik het niet mee eens. Vorig seizoen werd ik vaak verkozen tot Speler van de Maand in jullie krant, toch? Dat het dit seizoen wat minder is, komt alleen omdat ik mezelf twee maanden achteruit zette. Maar de knop is omgedraaid. Ik ben niét trager geworden zoals sommigen beweren. Ik win nog genoeg sprintjes.”
Na de vorige interlandbreak was jullie focus er niet. In Kortrijk ging STVV voor de bijl. Is de concentratie er na deze break wel?
“Die mindere vorm in Kortrijk had niets te maken met de break op zich. Elke club heeft wel wat mindere weken. Behalve Genk blijkbaar. Wij zitten nog altijd in een positieve spiraal. Die gaan we zondag verder trekken. De staf heeft ons de voorbije dagen op scherp gesteld. Wij, spelers, merkten dat ieder staflid minstens vijftien uur per dag werk heeft gestoken in die partij tegen Anderlecht. Dan voel je je verplicht om je tweehonderd procent te geven.”
Het Anderlecht van nu is het Anderlecht van jouw periode niet meer, toch?
“Kijk naar Antwerp. Dat haalt successen omdat het niet alleen op jonge talenten mikt. Daar spelen veel gasten die honderd of zelfs tweehonderd duels in de Jupiler Pro League achter hun naam hebben. Haroun, Refaelov, Mbokani. Die hebben ervaring zat. Bij Anderlecht zitten alleen youngsters. En wie moet met hen naar de oorlog? Andere youngsters. Dat kan niet werken. Bij paars-wit zitten geen spelers op leeftijd die bepaalde knepen van het vak kennen. Jongens als Dimata en Saelemaekers kunnen nog niet alles, he.”
Ik ben niet trager geworden zoals sommigen beweren. Ik win nog genoeg sprintjes.
Jonathan LEGEAR
Heb je al nagedacht wat je na je voetbalcarrière wil gaan doen?
“Kerel, ik ben 31 jaar. Ik kan nog vier jaar mee.”
Maar toch…
“Trainer zie ik mezelf niet worden. Misschien wel meer matchen becommentariëren. Ik deed het al voor de Franstalige televisie en het beviel me wel. Of wie weet word ik manager?”
Over managers gesproken… Ben je geschrokken van de operatie ‘Propere Handen’?
“Een beetje wel. Maar ik doe daar geen uitspraken over. Ik heb niet het recht te zeggen dat iemand iets heeft uitgespookt. Zelf heb ik alleen met vader en zoon Henrotay gewerkt. Nu doe ik mijn zaken zelf, al heb ik wel een raadgever.”
Handel je nog in kippenburgers?
“Pfff, ik heb daar in geïnvesteerd. Die burgers hebben succes op muziekfestivals en dus was het een geslaagde zet. Verder zijn het vrienden van mijn ouders die die zaken runnen. Zelf ben ik niet van plan om met burgers rond te zeulen.”
Wat wordt het zondag, Jona?
“Aha! Wie weet start ik, hé? (Lachje) We winnen met de huidige basiself, dus heb ik weinig te koeken en houd ik me klaar voor het moment waarop de coach me nodig heeft. Ik hoop dat we winnen. Vraag me geen uitslag. Daar ben ik niet goed in.”