Dertig jaar voor Surinamer die zwanger lief doodstak.
Maximumstraf voor Surinamer die partner doodstak in Hasselt
TONGEREN/HASSELT - “Denk niet aan uzelf, denk aan de kinderen”, gaf assisenvoorzitter Liesens nog mee aan Andy Olymph (44) toen die voor de laatste keer vanuit Tongeren naar de Hasseltse gevangenis werd teruggestuurd. Dertig jaar cel kreeg de Surinamer gisteren voor doodsteken van zijn zwangere vriendin Naftaly (27) in hun Hasseltse flat. Vijf jaar meer dan de aanklager voordien had gevraagd. “Het is een zware straf voor zeer, zeer ernstige feiten”, klonk het hof. “Het zwaarste misdrijf dat onze samenleving kent.”
Ik wil mijn spijt betuigen. Aan Naftaly, de kinderen, familie. De burgemeester, Hasselt, België,...
Andy Olymph
Hof en jury zagen geen verzachtende omstandigheden. “De aard en de wijze van uitvoering van de feiten zijn dusdanig ernstig en gruwelijk”, motiveerden ze. “Andy Olymph dient te beseffen dat geen enkele reden of overweging in zijn hoofd het doden van een partner kan rechtvaardigen of vergoelijken. De feitelijkheden, aangehaald door de verdediging, staan niet in verhouding tot het dodelijk geweld. Slachtoffer Naftaly had het volle recht haar eigen leven vrij te kiezen.”
Het resultaat is een aanzienlijke tijd in de gevangenis, sprak voorzitter Camille Liesens de man in de beschuldigdenbank rechtstreeks aan: “Ik hoop dat de tijd in de gevangenis u tot (betere) inzichten mag brengen, over wat u gedaan hebt en wat uw verantwoordelijkheid erin is.”
Burgemeester
Olymph zelf ging voordien de annalen in met één van de langste laatste woorden. Er was blijkbaar nog veel dat hij kwijt wilde, maar de voorzitter begon toch met de vraag wat hij nog wilde zeggen tegen Naftaly, tegen de onschuldige tweeling (7) die nu zonder moeder achterblijft. “Ik wil mijn spijt betuigen aan de kinderen, aan de familie van Naftaly, mijn eigen broers en zussen. Aan de gemeenschap, Hasselt, België. Aan de Hasseltse burgemeester, aan de mensen met wie ik in de flat heb gewoond... Ik heb dit nooit gewild”, begon de mondelinge waterval, afgewisseld door letterlijke waterlanders. “Door mijn toedoen hebben die kinderen geen moeder meer… Dit zal ik nooit vergeten. Ik ben zo niet, ik ben geen gewelddadig mens. Ik ben mijn ouders ook kwijtgeraakt, ik weet wat de familie voelt.”
God
Dat was niet meteen zijn vraag, onderbrak Liesens. Niet hoe Olymph zich zelf voelt. “Ik heb dit nooit Naftaly willen aandoen, ik blijf denken hoe het ooit zover is kunnen komen. Het blijft in mijn gedachten, als ik kijk naar de foto’s van mezelf met de tweeling. Ik draag Naftaly altijd in mijn hart, net als de kinderen. Maar ik zal mijn straf accepteren. En daarna krijg ik nog een straf van de Heer. Tenzij hij me vergeeft, zal die nog erger zijn.”
Drugs slikken
Of dat zijn laatste woorden waren? “Nee, als dat mag. Ik weet niet of u het nieuws heeft gevolgd, maar in Suriname zijn vissers doodgeschoten. Ik moest terugdenken aan hoe ik zelf onder druk ben gezet om drugs te smokkelen. Terwijl ik niets met cocaïne te maken wilde hebben, want mijn oudste zus is aan een overdosis gestorven. Ik had ook dood kunnen zijn, die bendes hadden mij ook kunnen doodschieten. Misschien kan u het nog terugzien op internet…”
Kaliber
Voor aanklager Björn Backx was het heel duidelijk: “Op bijzonder gewelddadige manier heeft hij een 27-jarige vrouw van het leven beroofd. Meedogenloos afgeslacht. Ik vraag me soms af hoe iemand een mes van zo’n kaliber zo diep in een mens kan steken. Overspel leefde alleen in het hoofd van Andy.”
Meester Jan Swennen, voor Olymph, was overtuigd van de echte spijt van de Surinamer. “Dat hij geen berouw had omdat hij de ambulance niet heeft gebeld en alleen zijn hachje wilde redden? Veel te kort door de bocht. Die man was in paniek. Hij heeft poetsproduct gedronken, pillen geslikt, is van het balkon gesprongen. Dat is een manier om zichzelf te bestraffen. Als leed een deel van straf is, heeft hij zijn deel al gehad. Fluitend door het leven gaan, een vislijntje uitleggen zoals in Suriname, dat zal er nooit meer bij zijn. Bij elke draai aan zijn rolstoel zal hij aan Naftaly denken.”