“Ik miste de maturiteit om het af te maken”
Halenaar DYLAN TEUNS (26) wil na jaar zonder zege tot de wereldtop doorstoten bij Bahrain-Merida
Dylan TEUNS Bahrain-Merida
Voor Dylan Teuns is dit jaar alles anders: de fiets, de rennersoutfit, de plaats waar het eerste oefenkamp wordt gehouden, de slaapkamergenoot, de manier van werken, … “Het is aanpassen”, geeft de Halenaar toe. “Maar toch ben ik ervan overtuigd dat ik na het hoofdstuk BMC de juiste keuze maakte. Hier wil ik doorgroeien tot een echte winnaar.”
Op de ploegpresentatie op het Kroatische eiland Hvar was aanwinst Dylan Teuns een van de weinige renners die een microfoon in de handen geduwd kreeg. “Ik wil een klassieker winnen. Is het niet in 2019, dan in 2020”, klonk het zelfverzekerd.
“Was dat dan zo stoer?”, vroeg hij achteraf. “Ik ga altijd rechtdoorzee, maar het voorbije voorjaar brak me dat wat zuur op. Ik had gezegd dat je erin moet geloven dat je Valverde kunt kloppen op de Muur van Hoei. Dat het anders geen zin had om eraan te beginnen. Daags nadien trok ik de krant open en wat zag ik: Ik kan de echte Valverde kloppen. Als je dan diezelfde middag maar dertigste wordt, dan krijg je wel een klop. Ik had het mentaal moeilijker om te herstellen van de mindere resultaten in de Ardennen-klassiekers dan van mijn niet-selectie voor de Tour.”
“De deuk in mijn zelfvertrouwen maakt dat ik sindsdien wat low profile ben in mijn uitspraken. Ik ben een geweldige fan van Frank Vandenbroucke. Hij hield ook nooit een blad voor de mond. Ik heb uren gekeken naar het YouTube-filmpje van Luik-Bastenaken-Luik in 1999. Dat charisma, die flair hebben om te zeggen waar het zou gebeuren. Hij had het hele pakket. Zo ver ben ik bijlange nog niet. En ik ben VDB niet. Ik ben Dylan Teuns.”
Acht zeges op een rij
Teuns viel voor het eerst echt op in de zomer van 2017. Toen won hij acht koersen op rij, waaronder de Ronde van Polen en de eindzeges in de Ronde van Wallonië en de Arctic Norway Race. Het voorbije seizoen behaalde Teunske geen enkele zege. “Had ik in de koninginnenrit van Parijs-Nice niet even getwijfeld bij de uitval van Simon Yates, dan was alles anders gelopen. Ik speelde ook een vijftal keer mee voor een etappezege in de Vuelta. In een van die ritten verloor ik de zege door mijn eigen stomme schuld. Ik wou té graag winnen. Was het raak geweest dan sprak iedereen misschien van het jaar van de doorbraak. Zelf vind ik niet dat ik een minder jaar had. Ik was veel regelmatiger, maar ik miste de maturiteit om het af te maken”, aldus de Halenaar die in maart 27 jaar wordt.
In dienst van Nibali
Teuns verliet uiteindelijk BMC, maar wachtte lange tijd om de knoop door te hakken. “Er waren veel geïnteresseerde ploegen, maar uiteindelijk slechts enkele concrete voorstellen. Welke ploegen? Dat zeg ik niet (Bora-Hansgrohe en Lotto-Soudal waren er alvast bij, nvdr.). Ik heb getalmd tot een dikke week voor de Tour om te beslissen waar ik zou tekenen. Telkens goed de plus- en de minpuntjes tegen elkaar afwegend. Hét pluspunt was niet dat het geld vanuit het Midden-Oosten komt, maar dat Rik Verbrugghe hier ploegleider is. Hij kent me door en door.” “Vorige week zat ik nog samen met Greg Van Avermaet en Nathan Van Hooydonck. We gaan je missen bij CCC, klonk het. Die uitspraak deed me wel wat, maar dit was de stap die ik moest zetten. Ik had dat als jeugdrenner ook al. Ik zat drie jaar bij Jong Vlaanderen, maar iets zei me: Dylan, je moet internationaal gaan. Om door te groeien, moet je het breder bekijken. Zo kwam ik onder Rik Verbrugghe bij het Development Team van BMC terecht. Ik ben daar helemaal van onderaan de ladder naar boven moeten klimmen. Hier is het anders. Hier ben ik één van de nieuwkomers – naast Rohan Dennis en Phil Bauhaus –, de renner op wie ze rekenen om het af te maken. In de Tour rijd ik in dienst van Nibali – een hele eer – maar er zullen ook koersen zijn waarin ik mijn eigen kans kan gaan, zoals bijvoorbeeld Parijs-Nice. Ooit wil ik Luik-Bastenaken-Luik winnen. En sinds dit jaar heb ik het gevoel dat de Ronde van Lombardije op termijn ook wel binnen mijn mogelijkheden moet liggen.”
Dylan TEUNS
Ik ben een geweldige fan van Frank Vandenbroucke. Hij hield ook nooit een blad voor de mond