“Meer stress dan bij onze matchen”

Red Panthers kijken nagelbijtend naar hun mannelijke collega’s

Het weekend van de waarheid. Zaterdag staan de Red Lions tegenover Engeland in de halve finale van het WK, zondag volgt ofwel de strijd voor brons (12u), dan wel de kamp voor goud (14.30u) tegen Australië of Nederland. Vanop het thuisfront kijken onze nationale hockeydames, met afgekloven nagels naar de Indische avonturen van hun mannelijke collega’s. Hun verhaal.

“Ik heb een bijkomende reden om fanatiek te supporteren voor de Lions. Arthur De Sloover is mijn neef. Van dit WK heb ik nog geen seconde gemist. Omdat ik sinds kort in het bedrijf van mijn vader werk - samen met Arthurs moeder trouwens - kan ik me makkelijk vrijmaken om samen met de familie voor televisie te kruipen. Wat hebben wij verschrikkelijk afgezien tegen Duitsland. Die laatste tien minuten duurden eindeloos lang. Of ik meer zenuwen heb dan bij mijn matchen? Een ander soort stress. Dit is pure machteloosheid. Ik wil dat veld oplopen om te helpen, maar dat gaat niet. Ik begrijp steeds beter wat mijn ouders tijdens een match moeten doorstaan. Maar na afloop is de ontlading des te feller: gebalde vuisten, luide kreten en knuffels alom. Ik volg dit WK in eerste instantie als supporter, niet als hockeyster. De flow van de match sleept me mee, al probeer ik wel te letten op spelers als Gougnard en De Kerpel, die net als ik aanvallend ingesteld zijn.” “Met mijn studies en het fysieke programma bij de Panthers is het een beetje puzzelen, maar ik probeer toch zo veel mogelijk matchen mee te pikken. En uiteraard kruip ik zaterdag en zondag ook voor televisie. Eigenlijk zouden dat momenten van ontspanning moeten zijn, tussen vele uren blokken door, maar dat lukt niet altijd. Daarvoor loopt de stress soms te hoog op. Als je zelf al in gelijkaardige omstandigheden gestaan hebt (Puvrez telt 98 caps, nvdr.), weet je hoe zwaar zo’n duels zijn. Al bij al uit ik mijn emoties nog discreet. Mijn moeder die leeft pas echt uitbundig mee. Ik speel nog maar een jaar in de defensie, dus probeer ik zo veel mogelijk te leren van de verdedigers. Mijn favoriete speler is Felix Denayer. Ik heb lang bij Dragons gehockeyd, de club van Felix, en zag daar hoe polyvalent hij wel was. De Lions hebben al een paa keer goud kunnen ruiken, maar telkens grepen ze ernaast. Voor hen en voor het Belgisch hockey zou die wereldtitel prachtig zijn.”