Cortjens koning, Hermans koprolt

De prestaties van de Limburgers

Voor een leek lijkt het alsof alle campers lukraak staan opgesteld, maar niets is minder waar. “Ploegen moeten vooraf aan de organisatie doorgeven met hoeveel en welke voertuigen ze zullen afzakken en hoeveel vierkante meter ze zullen innemen. Aan de hand daarvan maakt men een plan op en word je naar jouw stek begeleid”, weet Wendy. “Ploegen als Vastgoedservice en Marlux brengen zelfs hun ploegbus mee. Vooral om hospitalityredenen, een meet and greet met vips, bijvoorbeeld. Daarrond staan dan eilandjes van mobilhomes waarin iedere renner zich kan terugtrekken. Wie geen camper heeft, kan zich alsnog in de bus douchen en omkleden. Quinten Hermans maakt net als Wout van Aert gebruik van de aloude mobilhome. Netjes bestickerd, dat wel.

“Zo’n camper wrappen is een prijzige affaire”, weet Wendy Hermans. “Een kleine 4 à 5.000 euro. Met korting welteverstaan. Wat een verschil met Quintens beginjaar als aspirant. Toen trokken we in een charmant bakkersautootje van cross naar cross. Zo’n Fiat Doblo waarin we dan een stroomgroepke plaatsten zodat Quinten over verwarming beschikte terwijl hij in zijn vouwstoel wachtte op de start. Hij had destijds één fietsje, nu hebben we er vijf bij hebben én vijftien sets wielen.”

Prijskaartje

Waarmee we zijn aanbeland bij het pijnpunt van de sport: de hoge

Van winst tot een vroegtijdige opgave. De Limburgse veldrijders trokken zondagavond met gemengde gevoelens huiswaarts. Maar wie had achteraf wat te vertellen? Een bloemlezing.

JUNIOREN

In Zonhoven drong junior Ryan Cortjens alweer de concurrentie in de achtergrond met een snedige looppassage in het mulle zand van de Kuil. De Lanakenaar maakte vooral in de slotronde het verschil. “Ik luisterde naar een signaal uit het publiek dat aangaf dat ik een voorsprong had en waarna ik besloot om alles op alles te zetten. Ik moest wel geconcentreerd blijven, want het zou niet de eerste keer kosten die gemoeid zijn bij een beginnende veldritcarrière. “Dat is zeker zo”, knikt vader Hermans. “Ook wij zijn bescheiden begonnen, hoor. Veelal met tweedehandsmateriaal. Ouders van crossende kinderen pakken het tegenwoordig nog steeds zo aan. Dankzij de invoering van een dubbele materiaalpost heb je voldoende aan twee fietsen. Voor één kader - een occasie -betaal je 1.500 euro. Een set wielen en banden zijn dat ik ‘door zot te doen’ toch nog pech krijg. Uiteindelijk kon ik nog 16 seconden uitlopen. Dit is zonder twijfel de mooiste zege van het seizoen. Zonhoven is sowieso speciaal omdat er zoveel bekende mensen zijn. Nochtans had ik verwacht dat mijn zegereeks zou stoppen vandaag, want ik ben geen ‘zandmannetje’.”

Ook Michael Bervoets deed het verre van onaardig met een zesde plaats. Toch waren er tranen. ’s Ochtends was zijn vader met spoed opgenomen in het ziekenhuis en dat leidde aan de streep tot een bijzonder pakkende omhelzing met zijn moeder en zijn vriendin. “Ondanks de omstandigheden thuis, was dit voor mij een fantastische wedstrijd”, snikte kost zo’n 300 euro. Stel dat je er een negental nodig hebt, dan zit je al bijna aan een som van zesduizend euro. En dan heb ik de camper er nog niet bijgeteld. Die prijs kan variëren van 25.000 tot 50.000 euro. Dat is geen kleingeld meer, hè. Vergeet ook niet dat zo’n mobilhome winterbestendig moet zijn. Dat betekent beschikken over een winterbodem, goeie verwarming, een dusdanig grote watertank dat je voldoende warm water hebt om je Michael. “Het doet zo goed om hier boven water te komen. Er is dit seizoen al zoveel gebeurd… Mijn contract dat niet meer verlengd wordt, het zoeken naar oplossingen voor de komende weken. En nu de situatie met papa. Maar… het komt goed, daar reken ik op.”

DAMES

Na een prachtige derde stek in de Scheldecross op zaterdag, moest Laura Verdonschot die inspanningen in Zonhoven bekopen. Halfweg koers stapte ze ontgoocheld af. Verdonschot: “Het liep werkelijk voor geen meter vandaag. Ik heb rensters voor me zien opduiken die ik nog nooit gezien heb. Toen werd het tijd om mijn conclusies te douchen, enzovoorts. Vandaar dat ik heel goed begrijp dat niet alle ouders staan te springen als zoon of dochter wil crossen. Sommigen kunnen het zich gewoonweg niet permitteren. Ploegen beseffen dat. Vandaar dat ze talentrijke jongeren aan zich trachten te binden door hen een camper mét chauffeur in bruikleen te geven. Maar dan moet je al bij de beteren zijn.”

Villa op wielen

te trekken. Die klauterpartij uit de Kuil kruipt enorm in de benen. Jammer, maar ik ga het niet in mijn hoofd steken. Ik ben op de goede weg.”

BELOFTEN

Geen Timo Kielich aan de streep. De Alkenaar had een mindere wedstrijd achter de rug. “Zo mag je het inderdaad noemen, want het was mijn rug die vandaag een goede prestatie in de weg stond. De passages in de Kuil waren zwaar en vooral die loopstroken werden er te veel aan. Bergop lopen lukte gewoon niet meer. Uiteindelijk reed ik tussen de gedubbelde renners en draaide ik de knop en het stuur om richting camper. Aan mijn conditie ligt het