EINDELIJK
Red Lions wereldkampioen na thriller
Dat ze dat “zilverwerk” behoorlijk beu waren. Na een nagelbijter tegen Nederland, die andere hockeygrootmacht, steken de Red Lions een serieuze pluim op hun hoed: als eerste Belgische ploeg kronen ze zich in een olympische sport tot wereldkampioen. Het spook van Rio 2016 is sinds gisteren verdreven. De Lions zijn trouwens niet alleen wereldkampioen, maar ook de nummer één op de wereldranglijst. “En het beste moet nog komen.”
“Eindelijk.” Het moet gisteren het meest gehoorde woord geweest zijn in het Indiase Bhubaneswar na een thriller van formaat. Na vier verloren finales op grote internationale tornooien snakten de Lions naar een eerste hoofdprijs in hun bestaan, goud dus. “Het is eindelijk gedaan met die zilverwinkel, hiervoor hebben we al die jaren keihard gewerkt”, reageert Loïc Luypaert.
Weg met Rio-syndroom
Vooral de zilveren medaille van de Olympische Spelen van Rio 2016 had er danig ingehakt en de ploeg met een ‘Rio-syndroom’ opgezadeld. Want ook al schreven ze op die Spelen geschiedenis met een eerste olympische medaille, in hun achterhoofd bleven ze verveeld met die ene vraag: wat als? Wat als ze zich niet hadden verloren in de euforie, nadat ze Oranje in de halve finales hadden geklopt? Die zege - en de wetenschap dat ze hun belangrijkste concurrent voor het goud hadden geklopt - had tot zo’n decompressie geleid, dat ze met lang niet dezelfde focus tegenover Argentinië stonden. Het op papier kleinere broertje, dat ze wel even gingen oprollen voor de olympische titel. Niet dus, de Lions hadden dan wel olympisch zilver gewonnen, maar toch ook het goud verloren. Idem dito op het EK vorig jaar in het Nederlandse Amstelveen, waar ze tegen Nederland verloren en ‘slechts’ Europees vicekampioen werden. Luypaert: “Vier jaar geleden durfden we na een belangrijke zege nog in de val te trappen en te denken dat het moeilijkste al voorbij was. Nu hebben we ons niet meer laten vangen.”
Het WK-goud maakte wat los bij de groep, en niet alleen bij de spelers. Ook de immer bedaarde Shane McLeod, de Nieuw-Zeelandse coach, ging uit zijn dak. “We hebben veel geleerd uit die verloren finales, geleerd uit onze fouten.” Symbolisch: tot gisteravond werd er niet gefeest, niet na de kwartfinale tegen Duitsland, die eigenlijk een finale avant la lettre was, niet nadat in de halve finales Engeland werd vernederd met 6-0.
Eén man had dit voorspeld: Marc Coudron, recordinternational en voorzitter van de Belgische hockeybond. In 2010 sprak hij openlijk over een olympische medaille. “Sommigen hebben mij toen een dromer genoemd. Wel, ze hebben gelijk.” Toen die droom was vervuld, sprak hij de profetische woorden: tegen 2024 zijn de Lions én Europees kampioen én wereldkampioen én olympisch kampioen. Coudron: “Eén deel is al ingevuld, ik blijf achter die stelling staan.”
Nummer 1
Want dit is niet het einde van een generatie, het orgelpunt van een lange weg die tien, vijftien jaar geleden begon. Integendeel. De Lions zijn één van de meest ervaren ploegen van de wereld, maar lang niet de oudste. Enkel doelman Vincent Vanasch - die gisteren tijdens de shoot-outs opnieuw bewees waarom hij is uitgeroepen tot beste doelman ter wereld -, aanvaller Cédric Charlier en kapitein Thomas Briels zijn ouder dan dertig. “Sinds Rio 2016 is de groep enkel sterker geworden, nog sterker dan toen we vorig jaar de EKfinale verloren”, zegt McLeod. “De kern van kwalitatieve spelers is groter geworden.” Jaarlijks kan de bondscoach zo’n twee spelers uit de jongere generatie inpassen. Of zoals Coudron het ziet: “Het beste moet nog komen, deze groep heeft nog progressiemarge.” Vier maanden leefden de Lions intens met elkaar samen in voorbereiding op dit WK - dat is het voordeel van een klein land, dat ze
Voorspeld door voorzitter
snel bij elkaar kunnen komen. Sinds gisteren zijn ze niet alleen wereldkampioen, maar klimmen ze ook naar de eerste plaats op de wereldranglijst. Meegenomen als er moet worden geloot voor grote tornooien, want zo vermijden ze andere kleppers in de beginfase. Op dus naar de volgende grote tornooien, zoals bijvoorbeeld het EK volgend jaar in het Antwerpse Wilrijk. “Het zou nonsens zijn om al die jaren te bouwen aan een ploeg voor één groot tornooi, dan is al het werk nadien verloren”, aldus Coudron. “We moeten op dat podium blijven, dat was altijd al onze bedoeling.”