Beste Limburgse politiehond sterft maand voor hij met baasje op pensioen zou gaan
Langst dienende politiehond sterft maand voor hij met baasje op pensioen zou gaan
Amper een maand voor agent Luc Pauwels samen met zijn politiehond Itan op pensioen zou gaan, is de Mechelse herder onverwacht overleden na een verlamming. Al sinds zijn aanstelling in 2008 waren Pauwels en Itan een onlosmakelijk duo. Geen enkele politiehond in Limburg had ooit meer dienstjaren op de teller.
Luc Pauwels is een van de pioniers in onze provincie inzake hondenbrigade. “In meer dan dertig jaar heb ik in totaal twaalf honden gehad en begeleid”, zegt Pauwels. “Soms zelfs twee tegelijkertijd. Itan was ruim anderhalf jaar toen hij na de opleiding in dienst kwam bij de politie. Het was een prachtdier en het klikte meteen. Je kreeg van hem onvoorwaardelijke vriendschap. Hij zou voor mij door het vuur gaan en zelfs zijn leven hebben gegeven. Angst kende Itan niet.” Bovendien had Itan een fantastische neus. “Zo kwam er eens een vrouw aangifte doen. Haar handtas was gestolen met daarin de universitaire diploma’s van haar dochter”, zegt Pauwels. “Het was op een novemberavond en het schemerde. We waren met enkele agenten gaan zoeken in de omgeving. Mijn collega’s vonden het al te donker om nog verder te zoeken. Tot Itan plots uit de struiken kwam gekropen met de handtas tussen zijn tanden. Ook tijdens patrouilles en op festivals was hij ontzettend efficiënt. Niemand moest naar mij uithalen of Itan had hem beet. Maar eigenlijk is het niet de bedoeling dat een hond bijt. Hij moet afschrikken.” Zelfs de stoerste gasten durfden geen vinger uitsteken als Itan in de buurt was. “Hij moest zijn tanden
Luc PAUWELS maar laten zien en wat grommen of blaffen, en die gast kwam meteen zonder weerstand mee. Het was de beste hond die we ooit hebben gehad. Dat zeg ik niet alleen, ook al mijn collega’s. Itan heeft trouwens de meeste dienstjaren van alle politiehonden in Limburg.”
Nooit gefaald
Een job bij de politie vraagt veel engagement, van de hond én van de begeleider. “Bij een dringende oproep moet je meteen beschikbaar zijn. Om de zes maanden moet je ook testen afleggen om na te gaan of het dier de job nog aankan. Itan is nooit gefaald.” Amper een week geleden merkte Luc Pauwels dat er iets met Itans achterste poten scheelde. “Hij sleepte. Volgens de dierenarts ging het om een snel vorderende verlamming. Ik had hem ook in minder goede conditie zo graag bij mij gehouden, maar Itan zou te
Itan kende geen angst. Hij zou voor mij door het vuur gaan en zelfs zijn leven hebben gegeven
veel pijn gaan lijden. En dat zou ik ook niet willen. De dierenarts heeft hem dan laten inslapen... Ik moet opletten dat als ik dit vertel de tranen niet opnieuw gaan vloeien. Acht jaar lang heeft Itan bij ons thuis gewoond. Hij is een stukje van mij. We zouden komende maand samen met pensioen gaan.”