Klimaatknuffels
Ik weet niet wat ik het meest irritant zou vinden, als ik vandaag de leeftijd van de klimaatbrossers zou hebben: de zure verwijten of de pamperende schouderklopjes. Pure rebellie gedijt niet echt onder knuffels. De ‘bosbrossers’ zijn er alvast in geslaagd om het klimaat naar de top van de politieke agenda te katapulteren. Nu het daar staat, lijkt de politiek niet goed te weten wat ermee aan te vangen.
“Wat zitten al die wetenschappers te zoeken hoe ze CO2 uit de lucht kunnen halen? Die technologie bestaat al: een boom”, merkte opperbrosser Anuna De Wever gevat op. Er zit meer romantiek in een boom dan in een energiecentrale, maar een echte oplossing zijn bomen in Vlaanderen niet. Daarvoor is Vlaanderen te klein, te dichtbevolkt en drukbebouwd. Bomen maken het verschil in het Amazonewoud, Rusland, Scandinavië of Noord-Amerika. Met het ontstaan van de mens werd het aantal bomen op aarde gehalveerd. Jaarlijks gaan er 10 miljard bomen verloren, becijferde het Nederlandse dagblad De Volkskrant. Als wij zorgen dat ons aantal bomen op peil blijft, komt het er dus op aan om die grote boslanden te overtuigen om hun bossen te beschermen. Maar dat gaan die niet zomaar doen. Internationale verdragen – waarin voor wat hoort, iets hoort – zijn het enige mogelijke antwoord.
Moeten wij zelf dan niets doen? Sommigen pleiten daar vandaag voor. Uit angst dat het klimaat hen iets zou kosten, zwaaien ze met tabellen waaruit moet blijken dat onze uitstoot niets betekent in vergelijking met die van China. Statistisch boerenbedrog, want de Chinezen zijn natuurlijk met zoveel meer. In de realiteit is één Vlaming twee keer zo slecht voor het klimaat als één Chinees. Dat verschil los je niet op met een futiele belasting op vliegtuigtickets. De overheid kan drie dingen doen: innoveren, investeren en corrigeren. Dat laatste doe je met stimulansen of belastingen. Helaas heeft een overheid altijd de neiging met dat laatste te beginnen. Innoveren betekent meer investeren in onderzoek en ontwikkeling. Meer geld dus voor onze wetenschappers en universiteiten. Investeren betekent zelf innovatief energie produceren. Zo waren er eens vier zotten die in een Brussels restaurant het idee bedachten om gigantische windmolens in onze Noordzee te plaatsen. Drie van de vier waren Limburgers, namelijk Geert Palmers van ingenieursbureau 3E, Alain Bernard van baggeraar DEME en Jo Geebelen van de Limburgse intercommunale Infrax. Tegen volgend jaar zullen er 400 windmolens in de Noordzee staan. Samen produceren die windmolens evenveel energie als een stevige kerncentrale of één tiende van onze totale energiebehoefte.
In de realiteit is één Vlaming twee keer zo slecht voor het klimaat als één Chinees. Dat verschil los je niet op met een futiele belasting op vliegtuigtickets