Leko II is Leko I niet

Club Brugge tobt in aanloop naar het belangrijke tweeluik tegen Salzburg en KRC Genk over één vraag: waarom lukt niet wat vorig seizoen een fluitje van een cent leek? Wij vonden vijf verschillen tussen Leko I en Leko II.

Verandering doet deugd. Het is de bonus waarop elke beginnende trainer probeert te rekenen. Toen Ivan Leko in de zomer van 2017 Michel Preud’homme opvolgde, was hij in veel opzichten een verademing voor de spelers. Onder Leko verliep alles meer ontspannen. De Kroaat ging uit van de eigen sterkte en krikte met zijn positieve aanpak het zelfvertrouwen op. Omdat de resultaten volgden, kon Leko op een roze wolk blijven surfen. Pas in het voorjaar van 2018 minderden de resultaten. Maar Club had toen al zo’n voorsprong opgebouwd dat het nooit echt heet onder zijn voeten werd. Dit seizoen startte Club sterk, maar sinds oktober morst het met de punten. Bij de keuzes van Leko worden steeds meer vragen gesteld. Leko is een trotse trainer. De Champions League was dé kans waar hij op wachtte. Hij liet geen mogelijkheid onbenut om zijn reeks van vier duels zonder nederlaag in de verf te zetten. De focus op Europa kwam er met goedkeuring van het bestuur, dat op zoek was naar eerherstel voor de mislukte campagne in 2016. Dat Club punten liet liggen in de competitie, nam het er voor de lieve vrede bij. De focus op de Champions League contrasteert met vorig seizoen, toen Club werd uitgeschakeld in de barrages van de Europa League. Bevrijd van Europees voetbal kon de aandacht naar de competitie. Op de doelman na speelde Leko vorig seizoen in een vast systeem. Een 3-5-2 waarin Vormer en Vanaken een prominente plaats kregen als valse rechts- en linkshalf. Het zorgde voor duidelijkheid en rust in de kleedkamer. De Champions League inspireerde Leko om het al eens over een andere boeg te gooien. Denk aan het overbevolkte middenveld in Dortmund of Vormer die in Monaco in steun speelde van Wesley. In de competitie speelt meestal Schrijvers als hangende spits naast Wesley. Op het middenveld staan Rits en Nakamba beurtelings in de ploeg, terwijl Amrabat tegenwoordig in de verdediging staat. Sommige wissels zijn ook aan pech toe te schrijven. Danjuma leek de geknipte vervanger van Limbombe, maar staat al maanden aan de kant. Michel Preud’homme was veeleisend, maar kon ook zijn vaderlijke arm om zijn spelers slaan. Leko is op dat vlak afstandelijker. Vorig seizoen namen Refaelov en Simons de rol van vaderfiguur op. Dit jaar is alleen Vormer overgebleven als meer ervaren speler. Als aanvoerder is de Nederlander een voortrekker, maar hij bewees tegen AA Gent dat hij vooral aan zichzelf denkt. Door openlijk in de clinch te gaan met zijn trainer plaatste hij zich buiten de groep en zette hij Leko voor het blok. De pruillip van Wesley bij zijn vervanging tegen Cercle, bewijst dat Vormer niet het goeie voorbeeld geeft. Hij doet er alles aan om de gevolgen te minimaliseren, maar Leko is een andere mens geworden na operatie Propere Handen. Spendeerde hij vorig seizoen vele uren op de club, dan zocht hij in de nadagen van zijn aanhouding de steun van zijn familie op. Een begrijpelijke reactie, die onbewust ook zijn functioneren als trainer beïnvloedt. Het contract van Leko loopt af en Club heeft hem nog geen nieuw voorstel gedaan. Dat Leko nog steeds onder verdenking staat en zijn ex-makelaar Dejan Veljkovic spijtoptant is geworden, speelt niet in zijn voordeel.

In de onmiddellijke nadagen van Propere Handen had hij de steun van het publiek, maar na de wissel van Vormer was er vorige week ook boegeroep. Alles wat vanzelfsprekend was onder Leko I, is in twijfel geraakt onder Leko II. De wedstrijden tegen Salzburg, KRC Genk en Anderlecht zullen veel antwoorden geven.

Preud’homme-bonus is weg

Focus op Champions League

Vast systeem is minder vast

Leiders zijn verdwenen

Operatie Propere Handen