Klaar voor aanval op uurrecord
VICTOR CAMPENAERTS VERSLAAT VERZAMELDE WERELDTOP IN SLOTTIJDRIT TIRRENO-ADRIATICO
Zijn fiets is klaar, en ook Victor Campenaerts (27) is meer dan in orde voor zijn aanval op het werelduurrecord. De renner van Lotto Soudal versloeg gisteren de verzamelde wereldtop in slottijdrit van de Tirreno-Adriatico. Hij is daarmee de opvolger van Roger De Vlaeminck, die dat kunststukje in 1976 als laatste Belg voor elkaar kreeg. Het was meteen goed voor zijn eerste zege in de World Tour. “Een topdag. Die 127 minuten moeten wachten op de verlossing, het was het allemaal waard. Mijn vertrouwen voor Mexico kan niet meer stuk.”
Al daags voor de tijdrit had Victor Campenaerts zijn ploegmaats champagne beloofd op de terugvlucht. Het lukte maar nipt. Op zijn hoogtestage in Namibië had hij nog gesmeekt om meer dopingcontroles. Eén van die drie dopingcontroles deden zijn traktatie bijna de das om. De geplande snelle uittocht naar de luchthaven van Ancona viel bijna in het water. Zijn urinestaal tijdens de dopingcontrole bleek te waterig. “Ik ben doorgaans een goed gehydrateerde atleet. Dat is goed voor je bloedvolume en het afkoelen van je lichaam. Na een tijdrit drink ik ook altijd veel water, maar blijkbaar was het nu net iets te veel.” Campenaerts moest nog een tweede staal afleveren, zonder tussendoor te mogen drinken.
Foutje in bocht 1
Het waren de enige dompers op een perfecte dag. In de eerste bocht maakte hij nog een klein foutje. Aan het eerste tussenpunt had hij daardoor slechts de vierde tijd, maar zoals steeds perste hij er een razend tweede deel uit. Precies zoals ploegleider Kevin De Weert had vooropgesteld. Campenaerts had ook het voordeel dat hij in het tweede deel met Kenneth Vanbilsen een ideaal mikpunt voor zich uit zag rijden. Net op het cruciale moment kon hij zijn ex-ploegmaat van bij Topsport Vlaanderen passeren. “Het was vooraf nochtans niet zo gearrangeerd. Vlak voor de tijdrit had hij mij nog gezegd dat ik hem nooit zou dubbelen. Ik heb hem dan maar wat geïntimideerd door een brullende leeuw te imiteren die zijn hapje wel te pakken zou krijgen. Het is gelukt. Eindelijk die zege in de World Tour.” Campenaerts droomt al langer van tijdritwinst op het hoogste niveau. Vorig jaar moest hij zowel in Romandië, de Giro, de Dauphiné, de BinckBank Tour als de Vuelta tevreden zijn met een dichte ereplaats. Enkel in de Tirreno-Adriatico was hij er veraf. “Zestiende. Mijn slechtste tijdrit van 2018.” Gisteren draaide hij de rollen om en klopte hij alle groten. Vergaap u maar aan de namen en het aantal tijdritzeges op WorldTourniveau van de geklopten. Wereldkampioenen Tom Dumoulin (9), Rohan Dennis (10), Tony Martin (17), maar ook Stefan Küng (3), Jos van Emden (2) en eindwinnaar Primoz Roglic (3). “Je vergeet dan nog Ganna en Castroviejo. Van de tijdrittoppers stonden enkel Michal Kwiatkowski en Ryan Mullen niet aan de start. Ik heb die alle twee al verschillende keren geklopt. Ik denk dus wel dat ik mag zeggen dat ik zeker voor één dag de beste tijdrijder ter wereld was. Die bronzen medaille op het WK was echt geen toeval.”
Weg met de vloek
Telkens de naar Leuven uitgeweken Antwerpenaar de voorbije jaren een tijdrit won, was dat op een kampioenschap of aan het begin van een ronde. Had hij al meer dan drie koersdagen op rij in de benen, dan kwam hij tekort. Na zes zware dagen in de Tirreno maakt hij met die vloek komaf. “Roglic en Dumoulin zijn de voorbije dagen wel dieper moeten gaan dan ik, maar de anderen hadden dat excuus niet.” Zowel Van Emden, Dennis als Küng hadden zaterdag zelfs twee zware lokale rondjes minder moeten rijden, toen de organisatie ingreep om de veiligheid te garanderen en hun onkunde te camoufleren.
Ook voor zijn ploeg Lotto Soudal is deze zege een enorme opsteker. Het seizoenbegin was goed dankzij Tim Wellens, maar nadien volgden derde plaatsen in de slotrit van de UAE Tour en de Omloop Het Nieuwsblad en drie keer tweede in ParijsNice. Telkens net niet. Nu hebben ze vlak voor Milaan-Sanremo, waarin Caleb Ewan kopman is, de goede flow opnieuw te pakken. De 27-jarige Campenaerts zit ook in de vorm van zijn leven. Alles wat hij probeert, lijkt te lukken. Ook de grootste criticasters van zijn werelduurrecordpoging draaien stilaan hun kar. Vrijdag doet hij op de wielerpiste van Roubaix nog een laatste test in functie van zijn werelduurrecordpoging op 16 april. Vijf dagen later reist hij af naar Mexico. “Deze tijdrit stond los van mijn poging, maar het is een teken dat mijn conditie goed zit. Ik zal op 27 maart met veel vertrouwen vertrekken.” Nu die ene wens verwezenlijkt is, mag Campenaerts aan die andere droom beginnen te denken: ooit eens zodanig zeker zijn van een zege in een chrono dat hij al op de meet kan juichen. Als hij er ondanks de verzuring nog toe in staat is, mag hij dat op 16 april gerust al eens proberen in Mexico.