“Ze zijn samen vertrokken, en zullen voor altijd samen blijven”
HEUSDEN-ZOLDER - Een dag na de dodelijke brand in Beringen heeft het ongeloof bij de families van de overleden brandweermannen Chris Medo (42) en Benni Smulders (37) plaatsgemaakt voor onpeilbaar verdriet. Verdriet bij het verlies van twee prachtkerels die voor alles en iedereen klaarstonden.
“De brandweer en zijn gezin, daar leefde Chris voor”, vertelt Helga Gilis, de weduwe van Chris, geemotioneerd. Haar man werd zondag in alle vroegte uit bed getrommeld voor een uitslaande brand, maar hij zou nooit meer thuiskomen. Hij stierf tijdens zijn inzet als vrijwillig brandweerman, een job waar hij zich dubbel voor plooide. “Niets was Chris te veel, als hij anderen maar kon helpen.” Voor Chris Medo begon alles bij het Rode Kruis, waar hij twintig jaar geleden als vrijwillig ambulancier aan de slag ging. Later kwam daar de brandweer bij, en uiteindelijk schopte hij het zelfs tot professioneel instructeur bij het PLOT, het Limburgse opleidingscentrum voor politie en brandweer
“Fantastische papa”
“Zich inzetten voor anderen zat in zijn bloed”, gaat Helga verder. “Niet enkel als brandweerman maar ook als geweldige echtgenoot en fantastische papa van onze twee kinderen. Zijn gezin en de brandweer, daar leefde hij voor. Als vrouw stond ik voor de volle honderd procent achter die roeping. Als zijn pieper afging, stond hij paraat.”
Ook zondagochtend, toen Chris een oproep binnenkreeg voor een brand in de Koolmijnlaan in Beringen. Een routineklus in een kraakpand waar het al vaker had gebrand, zo leek het. Dat het voor Chris en Benni hun laatste oproep zou worden, had niemand voor mogelijk gehouden. “Ze zijn samen vertrokken, en zullen nu voor altijd samen blijven.”
“Zoon om trots op te zijn”
Het verdriet is nog veel te vers om aan verwerking te beginnen, maar toch put Helga steun uit de honderden hartverwarmende berichtjes die ze de afgelopen dagen ontving. “Allemaal omschrijven ze Chris als een fantastische vriend, collega of brandweerman. Iemand op wie je dag en nacht kon rekenen. Die woorden van steun doen deugd.”
“Een zoon om trots op te zijn”, vult Chris’ vader Jos aan. Zijn stem klink gebroken, 24 uur nadat dat telefoontje met het noodlottige nieuws binnenkwam. “Chris is gestorven terwijl hij zich inzette voor anderen. Dat engagement zat er al van kindsbeen af in. Eerst als vrijwilliger bij het Rode Kruis, daarna bij de brandweer.”
Bevel tot evacuatie
Jos drukte zijn zoon telkens weer op het hart om voorzichtig te zijn. “Maar eigenlijk was dat niet eens nodig. Hij was een voorbeeld op het vlak van veiligheid. Altijd héél correct. Maar een interventie als brandweerman is nooit zonder risico. Van zijn collega’s heb ik vernomen dat het Chris was die zondagochtend het bevel heeft gege
ven om terug te trekken. Zelf is hij niet meer op tijd weggeraakt, maar zo heeft hij waarschijnlijk wel nog het leven van anderen gered.”
Hoewel Chris nooit in de mijn heeft gewerkt, was hij lid van de Genkse vzw Mijn-Verleden waarvan vader Jos ondervoorzitter is. “Een dikke week geleden was Chris nog met zijn hele gezin aanwezig op onze jaarlijkse barbecue”, vertelt voorzitter Jean Ooms. “Hij was hier enorm graag gezien en het doet ons ontzettend veel pijn om zo’n fantastische kerel te verliezen.”