“Nooit zoveel wereldklasse”

Bondscoach Shane McLeod zit boordevol optimisme

In het dubieuze klassement van lelijkste landen ter wereld staat België – gehavend door lintbebouwing, koterij en steenwegen – helemaal bovenaan. En toch geniet Shane McLeod (50), een kind van het betoverende NieuwZeeland, van zijn dagen in dit land. McLeod coachte de Red Lions vorig jaar naar de wereldtitel. Vanaf vandaag strijdt zijn team in Antwerpen voor de Europese kroon. Uw voorganger Jeroen Delmée acht België dankzij de opkomst van enkele jongeren sterker dan ooit.

“Ik geef hem geen ongelijk. We hebben nog nooit zoveel spelers van absolute wereldklasse gehad als nu. Zo zie je hoe goed onze jeugdopleiding functioneert. Als een jong talent bij de Red Lions komt, moeten de andere spelers hun niveau optillen of ze verliezen hun plek. Onze toekomst ziet er echt geweldig uit.”

Uw internationals blijven ook steeds langer bij het team.

“Lange tijd verloren we talenten op jonge leeftijd omdat ze overstapten naar het bedrijfsleven. Anno 2019 combineren de meeste topspelers hun sport met universitaire studies, maar hockey is steeds meer een volwaardige carrière geworden. Zonder dat voltijdse engagement zouden andere landen ons meteen voorbijsteken. Toen ik hier twintig jaar geleden aankwam, waren de internationals vooral hobbyisten met andere prioriteiten: gezin, studies, werk, plezier.”

Toen hadden de Belgische internationals eerder een bierbuik dan een sixpack?

“De tijd dat er na de training geregeld een pintje gedronken werd, ligt lang achter ons. Spelers ervaren die soberheid ook niet meer als een opoffering. Ze genieten volop van een sport die hen steeds meer succes bezorgt.”

Uw spelers leven als profs, maar worden betaald als amateurs.

“Dat klopt. No player is in it for the money. De liefde voor het spel primeert. Eigenlijk koester ik die puurheid, zo zeldzaam in de topsport.”

U komt uit het mooiste land ter wereld en woont nu in het spuuglelijke België.

“Dat Nieuw-Zeeland prachtig is, klopt helemaal. Na Tokio 2020 zullen we met het hele gezin (McLeod is getrouwd met een Belgische cardiologe. Samen hebben ze drie jonge kinderen: 4 jaar, 2 jaar en 6 maanden, nvdr.) een jaar lang verblijven in mijn geboorteland. Mijn moeder en mijn tante worden er niet jonger op. Ik wil dat mijn kinderen hen leren kennen.” “Maar hoe adembenemend Nieuw-Zeeland ook is, het blijft een heel geïsoleerde plek. Om deze job te kunnen uitoefenen, moest ik wel naar Europa vertrekken. Ondertussen ben ik gek op België en de Belgen geworden.”

Uw psychologische aanpak krijgt veel lof van de spelers.

“Ik wil mijn spelers prikkelen op de belangrijke momenten. Voor de WK-finale vorig jaar zaten we samen in een kleedkamer, waarvan we de muren vol met foto’s van grote momenten uit het Belgisch hockey hadden gehangen. Op die manier beseften ze dat ze spelen voor een plaats in de geschiedenisboeken. In mijn speech vermeldde ik de onbaatzuchtigheid van onze tweede keeper. Om hem toch nog wat speelminuten te gunnen, wilde ik hem in een voorrondewedstrijd inbrengen. Hij weigerde, want hij wilde het teamritme niet verstoren. Ik onderstreepte ook dat de spelers volwassen waren geworden, zodat ze de staf niet meer nodig hadden om belangrijke beslissingen te nemen.”

Tot slot nog even over het EK. België start voor het eerst als topfavoriet aan een groot tornooi.

“Dat hoor ik niet graag. Van alle continentale kampioenschappen is dit duidelijk het zwaarste. Duitsland, Nederland en Engeland beschouwen ons als favoriet, maar zo houden ze de druk weg van zichzelf. Voor mij staat dit EK ook al in het teken van de Olympische Spelen. Als wij dat rechtstreekse ticket pakken, kunnen we tot Tokio perfect ons eigen programma uitstippelen, zonder de zorgen rond een bijkomend kwalificatietornooi.”