Cruciaal moment

Uit het politieke gehakketak van afgelopen weekend kunnen we alvast één ding afleiden: het wordt een cruciale week voor de vorming van de federale regering. Naar verwachting zal PS’er Paul Magnette van Koning Filip nog een extra week krijgen om zijn “bouwstenen”, zoals hij dat noemt, verder op elkaar te zetten. Magnette probeert daarbij een nieuwe strategie uit. In plaats van te kijken welke partijen het met elkaar zouden kunnen vinden in een coalitie, onderhandelt hij over een aantal thema’s - bouwstenen - om pas daarna te kijken welke partijen bij elkaar passen. Er wordt daarover met iedereen gepraat, behalve met de partijen aan het uiterste van het spectrum. Maar vergist u zich niet. Die nieuwe bouwstenenstrategie wordt telkens weer doorkruist door de aloude partijpolitiek. Dat mochten we het afgelopen weekend weerom ondervinden. Bart Somers (Open Vld) verweet zondag de N-VA geen verantwoordelijkheid te willen nemen op het federale vlak. Hij verwees daarbij fijntjes naar de manier waarop de N-VA de deur achter zich toetrok in de regering-Michel. Somers schuwde de grote woorden niet voor de camera’s van VTM. “De N-VA wil zich niet werpen voor een federale regering die de mensen en de bedrijven zo nodig hebben.”

Op het partijsecretariaat van de N-VA moeten de kopstukken zich zondag een tijdlang bezonnen hebben over een “gepaste reactie”. Want de partij zomaar ‘onverantwoordelijkheid’ laten aanwrijven, dat kan niet. Maar tegelijkertijd is het voor de meeste waarnemers duidelijk dat de N-VA meer goesting heeft in een paar jaar federale oppositie, dan wel om zich in die federale krabbenmand te moeten begeven. Beter een oppositiekuur om daarna opnieuw een grote slag te kunnen slaan, dan in de federale regering de ene pijl na de andere te moeten afweren, en dan na de verkiezingen weer de wonden te moeten likken.

Dus werd zondagnamiddag N-VA-ondervoorzitter Lorin Parys de politieke wei ingestuurd om de bal netjes terug in het kamp van Open Vld te leggen. Lorin Parys formuleerde het zo: “Ik vind het onbegrijpelijk dat de Vlaamse liberalen de onderhandelingspositie van de Vlamingen verzwakken en die van de PS versterken op zo’n cruciaal ogenblik. Somers stapt mee in het verhaal van Paul Magnette, de PS en Ecolo. In hoeverre wordt dit gedragen door de basis bij Open Vld?” Wellicht weten we binnen een week meer: wordt paars-geel definitief afgeserveerd en wordt het toch paars-groen?