Doedelzak, beeldbellen of duowandeling: zo gaan rusthuizen verveling te lijf
OUDERENZORG
HASSELT
Woensdag zal het twee weken geleden zijn dat bewoners van woonzorgcentra hun laatste bezoek hebben gehad. Het bezoekverbod - dat minstens tot 19 april van kracht blijft - moet de rusthuisbewoners beschermen tegen het coronavirus, maar stort hen tegelijk in een gedwongen sociaal isolement.
Dat de afzondering zwaar om dragen is, daar twijfelt in de zorgsector niemand aan. “Het is niet makkelijk, maar alles verloopt rustig”, zegt woordvoerder Marijke Verboven van woonzorgcentrum Het Dorp in Helchteren. “Onze mensen zeggen dat er door de bewoners zelfs minder geklaagd wordt dan normaal, alsof iedereen voelt dat we hier samen door moeten. Ook de families van onze bewoners zijn vol begrip.”
Prikkelbaar
Toch gaan niet alle bewoners even makkelijk mee in de genomen maatregelen. “Aan personen met dementie krijg je dit niet uitgelegd”, zegt Bart Michotte van Den Akker in Sint-Truiden. “We zijn nog niet geconfronteerd met agressie of depressie, maar of dat over drie weken nog zo zal zijn? Anderzijds is de draagkracht van mensen soms groter dan je denkt. Persoonlijk maak ik me misschien nog meer zorgen over het personeel. De druk stijgt, collega’s die uitvallen: dat kan een probleem worden.”
Bij Zorgbedrijf
Ouderenzorg
Genk werken ze aan een oplossing voor voornamelijk jongere bewoners met hersenaandoeningen zoals dementie of het syndroom van Korsakov. “Voor hen is het heel moeilijk om hele dagen binnen te zitten”, zegt directeur Jos Aben. “De verveling slaat toe en ze worden prikkelbaar. Daarom bekijken we of we geen oplossing kunnen bieden in de vorm van begeleide wandelingen. In theorie mag het, maar slechts met twee personen tegelijk. Dat is organisatorisch een hele klus.”
Samenscholing
De rusthuizen proberen het isolement van hun bewoners op alle mogelijke manieren zo aangenaam mogelijk te maken. “Dinsdag beginnen we met beeldbellen”, zegt Johan Abrahams van woonzorggroep Begralim, met woonzorgcentra in Riemst, Hasselt en Tongeren. “We hebben tablets aangekocht, een reserveringsmodule voorzien en personeelsleden vrijgesteld voor de begeleiding. In eerste instantie weten de bewoners niet goed wat er gebeurt, maar al gauw lijkt het aardig te lukken.” Met bewoners communiceren via het raam zien ze liever niet bij Begralim. “Het risico op samenscholing is te groot.”
Om de woonzorgcentra te ondersteunen bij het organiseren van videogesprekken hebben de Limburgse ondernemers Bart Wolfs en Judith Ketelslegers de website rusthuizenbereikbaar.be gelanceerd. “We hebben een handleiding geschreven hoe rusthuizen met bestaande, gratis tools als Facebook en Zoom het best videochatsessies kunnen organiseren voor al hun bewoners”, zegt Bart Wolfs. “Bovendien hebben we een gratis online helpdesk die zorginstellingen kan bijstaan als er problemen zijn.” Sinds vrijdag werd de handleiding zo’n 150 keer gedownload.
Bloemen
De bewoners van woonzorgcentra moesten het de voorbije dagen dan wel zonder bezoekjes stellen, bloemen, kindertekeningen en briefjes stroomden toe. En niet alleen van familie. “Er zijn veel mooie initiatieven”, zegt Bart Michotte. “Het Truiense bedrijf Callexcell heeft ons zelfs gevraagd of ze brieven mogen schrijven naar onze bewoners. Het wordt zeker geapprecieerd.” Bij Het Dorp werden ze onlangs getrakteerd op een onverwacht doedelzakconcert.
Of het allemaal voldoende is, zal de toekomst uitwijzen. “Die kleine attenties zijn mooi, maar wegen maar moeilijk op tegen die knuffel die zo belangrijk is”, zegt Johan Abrahams. “Dat de geestelijke gezondheid een groot probleem wordt, dat staat nu wel vast.”