Carrière ref Sempels (50) plots voorbij
Het abrupte einde aan de EuroMillions League - als gevolg van de coronacrisis - betekende ook het (vervroegde) afscheid van topscheidsrechter Ludo Sempels (50). De ref zou normaal na dit seizoen stoppen op het hoogste basketbalniveau, maar moet dus vervroegd op ‘pensioen’.
Sempels kreeg op Facebook al tal van felicitaties en reacties uit alle hoeken van het land. Van sympathisanten, collega’s, spelers, coaches... Het feit dat ook bekende namen als Lucien Vankersschaever en Louis Casteels die moeite namen, bewijst hoe graag Sempels gezien was in het wereldje. “Aan scheidsrechters die ik begeleid geef ik doorgaans twee tips mee”, legt Sempels uit. “Eén: verzorg de eerste indruk die je geeft, want die kans krijg je slechts één keer. En twee: vertrek nooit meteen na een match. Door te praten, te luisteren en te lachen groeit er wederzijds respect. Op die manier heb ik mij gedurende zeventien jaar een weg gebaand en kon ik bij alle ploegen in alle reeksen rekenen op respect.”
Je kreeg de microbe om scheidsrechter te worden van geen vreemden…
Sempels: “Mijn pa zaliger was inderdaad ook scheidsrechter. Als kind ging ik altijd met hem mee om zijn sporttas te dragen. Het hoogste niveau dat hij haalde, was de toenmalige derde nationale. Zelf begon ik in 1984 te fluiten, op hetzelfde moment als mijn broer Tony. Als onze pa - die intussen aanduider van de refs geworden was - ons samen liet fluiten, was het gegarandeerd ambras: ofwel al in de kleedkamer ofwel waren we het oneens op het veld. We wilden allebei de beste zijn. (lacht) Intussen is de opvolging verzekerd. Gino - de zoon van mijn zus Sandy - doet het als 14-jarige prima en heeft zijn eerste seniorsmatch in het verschiet.”
Herinner jij je allereerste match nog?
“Dat was een jeugdmatch in Genk, samen met - de vorig jaar overleden - Jean Corstjens. Op het hoogste niveau debuteerde ik met de match Vilvoorde-Bergen, in 2003. Dat jaar werd trouwens ook overgeschakeld van twee scheidsrechters naar drie. Samen met mijn collega’s Johnny Jacobs, Samir
Krehic en Ronny Denis (momenteel hoofd van de scheidsrechters, nvdr) beleefde ik schitterende tijden. Mijn laatste match was Luik-Charleroi op 28 februari. In die partij sloot ik Khalid Boukichou uit, waardoor hij jammer genoeg de bekerfinale tegen de Giants miste.”
Aimabele Gjergja
Zijn er bepaalde matchen of personen je bijgebleven?
“De bekerfinale van 2013 tussen Oostende en Aalst (77-76) was onvergetelijk. In een nokvolle Lotto Arena met twee vurige supportersclans werd het een thriller van jewelste met Thomas Dreesen die in de slotfase slechts 2/3 vrijworpen afwerkte - in een hoofdrol. Als persoon schat ik Dario Gjergja (bondscoach en coach van Oostende, nvdr) hoog in. Velen hebben een verkeerd beeld van hem, want hij is een heel aimabel en uiterst bekwaam iemand.”
Heb je je ooit bedreigd gevoeld?
“In de halve finale voor de beker van Limburg in Kajoba werd ik in de jaren negentig ooit aangevallen door een speler van STBB, wiens broer mee de tafel deed. Toen ik hem na een bepaalde fase had uitgesloten, weigerde hij de zaal te verlaten. Hij stapte vervolgens op mij toe en trok tot bloedens toe het fluitje van mijn nek. Ik wilde reageren, maar gelukkig is mijn vader tijdig tussenbeide gekomen. Daarnaast herinner ik mij een match in Beringen, waarbij een lid van de tuchtraad de tafel deed. Toen ik een fout tegen Beringen floot, wierp hij zijn balpen in mijn richting het terrein op. Met een knipoog heb ik dat zonder erg weten op te lossen.”
Wat brengt de toekomst?
“Binnen Basket Vlaanderen sta ik in voor alle soorten opleidingen. Het begeleiden van nieuwe refs ga ik ook blijven doen. Verder vroeg Ronny Denis me om deel uit te maken van het comité van de EuroMillions League, om clinics te geven en refs op te volgen. Stil zitten kan ik echt niet. Dat er achter iedere sportman een sterke vrouw moet staan, is trouwens waar. Zonder de steun en het geduld van mijn vrouw Suzy had ik nooit zo’n carrière kunnen maken.”