Doe-hetzelfmaskers
Er zijn opnieuw zes miljoen mondmaskers geleverd aan ons land. In absolute cijfers lijkt dat misschien een gigantisch aantal, maar niets is minder waar. Iedereen in de zorg heeft immers nood aan deze essentiële basisbescherming: de ziekenhuizen natuurlijk, maar ook huisartsen en thuisverpleegkundigen. En geloof me, een ziekenhuis als het ZOL heeft veel mondneusmaskers nodig, ontiegelijk veel. Want we vragen alle zorgverleners die in contact komen met patiënten om er te allen tijde eentje te dragen. Om niet alleen zichzelf, maar ook patiënten en collega’s te beschermen. En dan spreken we nog niet over de ademhalingsmaskers van een hogere kwaliteit, die noodzakelijk zijn wanneer onze zorgverleners in nauw contact komen met COVID19-patiënten.
Het is voor ons, ziekenhuishygiënisten, een extreem moeilijke oefening om te balanceren tussen een optimale bescherming van onze zorgverleners en patiënten enerzijds, en het voorzichtig omspringen met het gebruik van maskers anderzijds. Onze aankoopdiensten verzetten hemel en aarde om voldoende beschermingsmaterialen hier te krijgen, maar we zijn vaak onzeker over de levering en timing hiervan. Daarom besliste het ZOL om zelf maskers te produceren in een pop-upnaaiatelier op onze Campus LiZa. We ontwierpen een patroon, en verschillende bedrijven stelden naaimachines ter beschikking. Voor de grondstof voor onze maskers hadden onze ziekenhuisapothekers, onder leiding van Marnik Stragier, een lumineus idee: verpakkingen voor het steriliseren van medische instrumenten. Dat materiaal voldoet aan de normen en bovendien kunnen onze maskers, nadat ze gemaakt zijn, opnieuw gesteriliseerd worden voor we ze in gebruik nemen. Locatie: check. Materiaal: check. Grondstof: check. Naaiers: dubbelcheck, want het ziekenhuis deed een oproep aan Limburgers die handig genoeg zijn om met naald en draad aan de slag te gaan. En óf die oproep gehoor kreeg. De respons was fenomenaal, de toestroom van kandidaten was zo groot dat we zelfs nog niet alle mails verwerkt kregen. Op dit moment zijn iedere dag continu dertig naaiers en naaisters aan het werk. Vooral vrouwen, maar ook mannen, van alle leeftijden. (En uiteraard nemen we alle hygiëne- en afstandsvoorschriften in acht.) Ons atelier produceert op deze manier dagelijks bijna 2.000 mondmaskers, en dat scheelt écht wel een slok op een borrel. Hartverwarmend, dat er zo’n grote solidariteit leeft in Limburg. Echt ontzettend mooi. En ik kan intussen weer iets rustiger slapen, wetende dat we het maximum kunnen blijven doen om onze zorgverleners en patiënten zo optimaal mogelijk te beschermen.