Kil afscheid
Gisteren werd in ons land de kaap van 700 overlijdens door COVID-19 overschreden. Evenveel families zijn van de ene dag op de andere in diepe rouw. In normale omstandigheden is het verlies van een dierbare al een zware last om dragen, maar in tijden zoals deze is dat nog een pak moeilijker. Omdat een normaal afscheid niet mogelijk is. In Italië sterven door de strikte quarantainemaatregelen patiënten op intensieve zorg in complete eenzaamheid, zonder familie om zich heen. Ook na het overlijden mogen nabestaanden op geen enkel moment in de buurt van het lichaam komen, waardoor afscheid nemen helemaal onmogelijk wordt gemaakt. Gelukkig loopt het in ons land zo’n vaart niet. De meeste ziekenhuizen staan beperkt bezoek van familieleden toe in de laatste uren van COVID-19-patiënten. Zo ook ZOL en Jessa, de twee grootste Limburgse hospitalen. Hier wordt eenmalig bezoek toegelaten bij stervende patiënten, maar dan wel onder strikte voorwaarden. Zo mogen er maximaal twee (Jessa) of drie bezoekers (ZOL) aanwezig zijn. Het afscheid mag hooguit twintig minuten duren, en er mag in die periode niet gewisseld worden met anderen. Eerstegraads familieleden krijgen voorrang, maar kinderen jonger dan 18 wordt afgeraden om het bezoek bij te wonen. Slechts in uitzonderlijke gevallen wordt dit toegestaan, namelijk bij een stervende ouder. Daarbij wordt steeds aangeboden om een kinderpsycholoog in te schakelen.
De bezoekers moeten beschermingsmateriaal dragen, zoals een chirurgisch mondmasker, een schort en handschoenen. In het Jessa Ziekenhuis mag de patiënt niet geknuffeld of gekust worden, en het gezicht mag niet aangeraakt worden. In het ZOL is fysiek contact helemaal niet toegestaan. Eenmaal de patiënt overleden, wordt er geen bezoek meer toegelaten. Een persoon blijft immers nog tot 72 uur na zijn dood besmettelijk. Daarom wordt een overledene zo snel mogelijk in een afgesloten hoes naar het mortuarium gebracht, waar het lichaam volgens strikte richtlijnen voorbereid wordt voor de uitvaart. Pas daarna is er een beperkte begroeting door de familie mogelijk, waarbij de nabestaanden wordt aanbevolen om het lichaam niet aan te raken. Wanneer dat toch gewenst is, kan het enkel wanneer de naasten beschermingsmateriaal dragen. Het gelaat van de overledene mag daarbij geenszins worden aangeraakt.
Het zijn kille maar noodzakelijke maatregelen, die er diep inhakken bij de nabestaanden. Want ook al doen de ziekenhuizen en de mortuaria hun uiterste best om het afscheid van dierbaren zo menselijk mogelijk te maken, toch moet dit onvoorstelbaar
heavy zijn. Misschien moeten we daar iets langer bij stilstaan voor we in de krant de bladzijde met de statistieken van de dag omslaan.