In times of trouble

De wetenschap is in volle actie. De zorg draait dag en nacht. Vrijwilligers springen continue in de bres. Een titanenwerk van duizenden helden. Het lijkt of onze maatschappij ontwaakt uit een diep dal van onrust. Wanneer de vijand aan de andere kant staat, is iedereen terug united. En dat is schoon om zien.

De generositeit piekt zonder af te vlakken. Ze kleurt rood en overstijgt iedere vorm van eender welk politiek model. Noem het een ethisch reveil. We zien hoe populisme zich in bochten wringt om toch aansluiting te vinden bij de veerkracht van een democratische samenleving. De bevolking neemt over als een leger van liefde. Ieder kent zijn plaats, zijn rol en zijn stem.

Geen prietpraat of nonsens maar daadkrachtige inspanningen die in deze tijden wonderwel werken. De creativiteit waarmee mensen spontaan hun diensten aanbieden, ieder op zijn manier, zijn van een ongezien niveau. Onze woordenboeken vullen zich met balkonnades en lockdownbuddies. iPadzusters, coronacocooning, fatsoenrijen, ouderenuurtjes, raamzwaaien en zorgapplaus.

Nieuwe woorden van schoonheid en poëzie. Naast deze ontwikkeling is er ook de onmetelijke pijn en het leed die gedragen moeten worden. Zowel psychisch als fysisch. Een proces van healing dat zich nog lang na deze aanval zal laten voelen.

Maar meer en meer zie ik het model van generositeit opduiken als een onmiskenbare schoonheid die zo nodig is om een samenleving te laten bloeien. Kan er uit deze crisis geen model ontstaan waar deze generositeit gehonoreerd wordt als een echte waardemeter? Een aanvulling op een economisch model die meespeelt in de grote cijfers. Het zou de lokale mens een grotere draagkracht geven in het globale verhaal. Een model dat het menselijke binnenhaalt en fauna en flora laat herleven. Dat een nieuwe impuls geeft, met een juister perspectief op onvoorziene omstandigheden.

Mijn vader, filosoof, geschiedkundige en kunstenaar leerde mij ooit dat je een goede of een slechte president herkent aan hoe hij of zij reageert op de onverwachte gebeurtenis. Wel vandaag is dat gewoon de mens aan zich.

Zij handelt, neemt verantwoordelijkheid en bouwt een nieuwe wereld.