Globaal Marshallplan

Nergens meer covid-19 dan in onze provincie. Aan het Limburgse coronafront is het alle hens aan dek. Zorgverleners en ziekenhuizen zijn overbevraagd. Maar hoe moeilijk het ook is en hoeveel kritiek er ook te geven valt op sommige onderdelen van de aanpak, de coronastorm bewijst dat ons zorgsysteem grote crisissen kan doorstaan. We zien in de praktijk hoe de toegankelijkheid van onze goed uitgebouwde gezondheidszorg de basis is voor het opvangen van de grootste miserie. Toch lag net die gezondheidszorg, en bij uitbreiding de hele sociale zekerheid, een paar maanden geleden nog zwaar onder vuur. Weggezet als een centenslurpende, niet-efficiënte organisatie werd er voortdurend gekeken waar er bespaard kon worden. Maar wanneer we vandaag in volle crisis de vergelijking maken met onze buurlanden, kunnen we niet anders dan besluiten dat de Belgische sociale zekerheid geen buitensporig duur systeem is in verhouding tot het bruto binnenlands product. En het brengt tenminste zoden aan de dijk wanneer het nodig is. Dat hebben we al tijdens de bankencrisis van 2008 kunnen vaststellen. Vergelijk onze situatie vandaag met het Amerika van Trump waar de president uitgaat van minstens 100.000 Amerikaanse doden, niet in het minst omwille van de beperkte toegankelijkheid tot de gezondheidszorg. Om The

New York Times te citeren: dat betekent dat er meer doden zullen vallen door dit “gewone griepje”, zoals Trump het coronavirus eerst omschreef, dan tijdens de Koreaanse en Vietnamoorlog onder de presidenten Truman, Eisenhower, Kennedy, Johnson en Nixon samen. Op hetzelfde moment biedt de Amerikaanse overheid een miljard dollar aan een Duitse farmareus voor het patent op een mogelijk covid-19 vaccin. Ieder voor zich, heet dat. De coronacrisis is een belangrijke toets voor onze solidariteitszin. Op individueel en op nationaal niveau, maar ook op wereldschaal. Gaan we vechten om de symbolische laatste rol wc-papier of gaan we elkaar helpen waar nodig, zoals bijvoorbeeld de Limburgse ziekenhuizen dat nu doen met hun spreidingsplannen? Zal elk land terugplooien op zichzelf en strijden om het laatste mondmasker of gaan we eindelijk werk maken van een echte Europese en globale samenwerking? Deze pandemie en de bijhorende economische crisis raken letterlijk iedereen. Als deze tragische periode een ding duidelijk maakt, is het wel de noodzaak aan een wereldwijd Marshallplan. Niet alleen voor deze pandemie, maar ook om alle toekomstige crisissen de baas te kunnen.