De arme ondernemer
De minder belangrijke, maar daarom niet minder interessante weetjes uit het Limburg economisch bestel. De aangehaalde feiten hoeven niet noodzakelijk op waarheid te berusten.
Het zijn harde tijden voor iedereen. Ja, ook voor die arme ondernemers. Lach daar maar niet mee! Ondernemers lopen tegenwoordig met hangende schouders en een lip tot op de grond door hun bureau thuis te ijsberen. Niemand om te commanderen, niemand om tegen uit te schieten. Ondernemers zijn immers gewend om hun team aan te voeren en aan te vuren als de beste wagenmenners uit de Romeinse tijd: met de zweep in de hand. Maar dat gaat nu dus niet meer.
Bijna iedereen zit thuis, en die digitale vergaderingen, dat is ook niet hetzelfde hé. Op zo’n moment met de vuist op tafel kloppen, heeft niet half zoveel effect als in een gewone vergaderzaal. De psychologie werkt niet meer. Bij een vergadering die zich als lang en moeilijk aankondigt, staat normaliter enkel water – plat of bruis – op de vergadertafel. Dat wérkt niet meer bij die videoconferenties! Iedereen zet nu wat hij of zij wil op tafel, een Duvel of een cavaatje bijvoorbeeld. Dwarsliggers komen uiteraard aandraven met een corona-biertje. Als bedrijfsleider wordt ge daar gek van! Dus, als u een ondernemer of onderneemster op anderhalve meter voorbij ziet komen, wees dan vriendelijk alstublieft! Zij hebben het ook niet gemakkelijk. Ze zitten daar nu met hun Bentley, Maserati en Tesla in hun enorme garage, maar kunnen er niet eens mee stoefen. En alle dagen maar baantjes trekken in dat verwarmde binnenhuiszwembad, dat begint na een tijd ook tegen te steken. Bovendien, een mens begint daarvan te rimpelen. Een goede portie compassie met de ondernemer is dus zeker op zijn plaats. En toch, er zijn ondernemers die zelfs nog persconferenties organiseren, ook in coronatijden. Robin Bruninx – houd uw hoofd al maar scheef om uw verstand bijeen te laten lopen – heeft er vorige week zelfs eentje georganiseerd, in digitale aanwezigheid van minister Zuhal De Mier. Enfin, zo te horen was zij het toch. De minister had haar laptop geïnstalleerd in haar grote veranda bij haar thuis. Bij klaarlichte dag. Met als gevolg dat er zoveel licht in de camera viel, dat de minister voor de overige deelnemers enkel als een donkere vlek waar te nemen viel. Zoals u al kon vermoeden heeft het artikel helaas de krant niet gehaald, wegens overspoeld door coronanieuws. Mevrouw de minister, bij deze mijn excuses!