Zorgen over grenzen
Mijn collega’s en ik krijgen in onze Lommelse praktijk geregeld Nederlanders over de vloer. Zij komen met zeer veel plezier naar de Belgische huisartsen, want als ze een afspraak willen, kunnen ze hier meestal dezelfde dag nog terecht. In hun eigen land is dat veel moeilijker. Nederlandse huisartsen beoefenen immers geen prestatiegebonden geneeskunde zoals wij, en werken maar van 9 tot 16.30 uur. Daardoor zijn in Nederland de wachttijden voor een consultatie bij de dokter gigantisch lang. Zo kan het maar eventjes een week duren alvorens je geholpen wordt. En dus komen heel wat noorderburen liever in onze wachtzalen zitten.
Tuur Burgmans is zo’n buur die zorg zoekt over de grens. De heer Burgmans is een ondernemer uit Bergeijk, en heeft een handelsbedrijf in bevestigingsmaterialen. Toen de coronahel losbrak, kocht hij een lot mondmaskers aan om zijn werknemers te beschermen tegen het virus. Geen rommel, maar professionele FFP2-maskers met een speciale filter. Dezelfde maskers die zorgverleners dragen wanneer ze in nauw contact komen met COVID19-patiënten.
Onlangs had Tuur een afspraak bij zijn huisarts, een collega van mij. En blijkbaar kwam tijdens die consultatie het nijpende gebrek aan mondmaskers in de Belgische zorginstellingen ter sprake. Mijn collega vertelde Tuur dat ook het Lommelse woonzorgcentrum de Ploegdries, waar ik verantwoordelijk ben voor de permanentie, de schaarste aan mondmaskers stevig voelt. Mijnheer Burgmans wist meteen wat te doen. Niet veel later stond er een pakket van liefst vijfhonderd FFP2maskers op de dorpel van de Ploegdries, met de groeten van Tuur Burgmans en de mededeling dat er later nóg een lading geleverd kon worden. Gratis en voor niets, bovendien. Is dat niet schitterend? Vijfhonderd maskers, dat is al de moeite. Daar is ons rustoord ontzettend mee geholpen.
Deze ‘internationale’ noodhulp op microniveau, hoe bescheiden ook, getuigt van een enorme solidariteit die we heel duidelijk missen in het Grote Europa. Het is dezer dagen ieder voor zich, en dat is onwaarschijnlijk bedroevend. Er is geen enkel gevoel van eenheid, het is werkelijk om te huilen hoe de Italianen en de Spanjaarden botweg in de steek worden gelaten door Europa. Terwijl, als men het nationalisme in de verschillende deelstaten van de Europese Unie écht wil tegengaan, men net nú maximale solidariteit moet tonen. Net nú moeten we voor elkaar in de bres springen. Als een zekere Tuur Burgmans uit Bergeijk dat kan, dan kunnen onze Europese leiders dat ook.