Boekhouder

Nu er ook keiharde cijfers beschikbaar zijn over het aantal rusthuisbewoners dat overleden is aan corona, is er ineens ook aandacht voor de sector. Tot een paar dagen geleden was iedereen vooral bezig met winkels, werk, ziekenhuizen en scholen. Maar onze focus is verplaatst. Volgens viroloog Marc Van Ranst zijn de woonzorgcentra al langer een probleem, maar valt dit pas in crisistijden op. De laatste jaren is er anders echt wel meer geïnvesteerd in ouderenzorg. Een jaar of tien geleden lag de nadruk nog op het tekort aan bedden en moest er massaal worden gebouwd. Maar in tijden van nood weten we weer waar de klemtoon precies ligt en dat is toch op de zorg zelf. Dus op het personeel. Dat er in die sector 2.000 vacatures zijn voor verpleegkundigen en 800 voor zorgkundigen, zegt genoeg. Blijkbaar zijn er betere plaatsen om te werken. De rusthuizen zelf smeken om testen, aangevuurd door onder meer het horrorverhaal van een professor huisartsgeneeskunde die beweert dat anders de helft van de rusthuisbewoners kan sterven. Sommigen zijn die testen dus op eigen houtje aan het aankopen en uitvoeren, ten minste degenen die aan testen geraken. De eerste 11.000 testkits worden dezer dagen uitgedeeld. Minister Philip De Backer (Open Vld) maakte woensdagmiddag ook ineens bekend dat hij genoeg testen zal hebben voor elke bewoner en elke werknemer van een rusthuis. Ze zijn dus minder schaars dan gedacht. Alleen een timing is er nog niet en net die is cruciaal als we het aantal doden willen terugdringen en de klok tikt elke dag harder. Wouter Beke (CD&V) stond gisteren alweer in de vuurlinie met voor hem de gebruikelijke schare schietensklare parlementsleden. Sinds hij minister van Welzijn is, is dat blijkbaar zijn vaste stek. Om de paar weken speelt hij ineens de hoofdrol in een nieuw drama waarbij iedereen zijn vel wil. Deze keer omdat hij de hele crisis volgens de oppositie aanpakt als “een boekhouder”. De boekhouder had bovendien cijfers “achtergehouden”. Cijfers van de Vlaamse dode rusthuisbewoners die maar niet in de federale statistieken geraakten. In Wallonië en Brussel is dat wel gelukt, omdat de rusthuizen daar de registratie hebben overgelaten aan de federale dienst Sciensano, is de uitleg. Vlaanderen deed dit zelf, maar telde ook de vermoedelijke doden mee. Dus niet alleen de geteste. Een eerlijkere manier. Fijnmaziger, zegt Beke. Maar als hij die cijfers ook elke dag bekend had gemaakt, dan had nu ook niemand moeten schrikken van een optelsom van drie weken. Hij had er ook zelf mee kunnen schieten. Elke dag opnieuw. Vraag is trouwens wat er gebeurd is met de “vermoedelijke” doden in Wallonië. Zijn die dan niet meegerekend?