WOONZORGCENTRUM KATHARINADAL

HASSELT

Van de 81 bewoners in het woonzorgcentrum aan de Hasseltse Groene Boulevard, stierven er tien aan de gevolgen van corona. Twee mensen zijn in kritieke toestand. Daarnaast waren er nog vier andere sterfgevallen. Ook twaalf personeelsleden raakten besmet. Vijf van hen zijn al terug aan het werk. “Gelukkig hebben we een beroep kunnen doen op interimmers en zelfs een aantal oud-werknemers die zich spontaan kwamen aanbieden”, zegt directeur Kristof Vervloesem. Vijfenveertig rusthuizen ontvingen inmiddels testkits van de Vlaamse overheid, waaronder Katharinadal. “Alle bewoners zitten nu in afzondering op hun kamer tot ze zijn getest. Het personeel wordt ook getest. Daarna kunnen we de bewoners verhuizen. De besmette personen gaan samen naar één vleugel, de nietbesmette naar een andere. Er is al een aantal bewoners getest en die bleken positief hoewel ze helemaal geen symptomen hadden. Het zal dus een geruststelling zijn als we definitief weten wie besmet is en wie niet.”

De directeur zegt het voorzichtig, maar wel duidelijk. “De overheid had eerder moeten inzetten op testen in woonzorgcentra. We wisten van Spanje en Italië dat ouderenzorg de meest kwetsbare doelgroep was. Nochtans stonden de woonzorgcentra niet op de eerste rij voor beschermingsmiddelen. Omdat wij een grote commerciële groep zijn, hebben we die zelf kunnen aanschaffen, maar het gevoel dat ze door de overheid vergeten zijn, weegt bij het personeel. Er komen trouwens nieuwe problemen aan, zoals een tekort aan zuurstof.”

In ons hart

Yasmine Fabry (24) is logopediste, maar sinds de isolatie van de bewoners op hun kamer is ze fulltime bezig met hun communicatie met de buitenwereld. “We brengen de bewoners via videocalls in contact met familieleden. Dat is niet eenvoudig want sommigen horen niet meer zo goed. Maar het lukt stilaan wel”, zegt Yasmine. “Het is niet simpel om in coronatijden te communiceren met de bewoners”, zegt zorgkundige Gert

Vanspauwen (41). “Je loopt de hele dag met een masker rond en dat geeft een onpersoonlijk gevoel. Voor dementerende bejaarden zijn mensen met een masker boeven. Ze zijn er bang van. En natuurlijk moeten ze afstand bewaren, maar dat is moeilijk. Het zijn mensen hè.”

Angst onder het personeel is er ook. Niet zozeer voor hun eigen gezondheid, wel dat ze het coronavirus het woonzorgcentrum binnenbrengen. “Heb ik het virus zonder het te beseffen? Je zit in het ongewisse”, beschrijft Gert. “Er zijn hier op korte tijd zoveel mensen gestorven. Dat zijn mensen met wie je een band had en die in je hart zaten. Je wil er niet aan denken dat ze sterven door jou.” Elke morgen en avond wordt de temperatuur van de personeelsleden gemeten, als ze binnenkomen en weer vertrekken. “Als je koorts hebt, moet je natuurlijk thuisblijven, maar we komen liever werken om voor de mensen te zorgen”, zegt Yasmine.

Ze zijn beiden blij dat ze aan de slag kunnen blijven. “Nu werkloos thuiszitten zou ik maar niks vinden”, zegt Yasmine. “Ik zou het gevoel hebben dat ik de bewoners in de steek liet. Iedere keer als hier iemand sterft door corona, raakt ons dat ook heel fel. Je neemt dat mee naar huis.”

Eeuweling

“We hadden hier een bewoner van 99 jaar”, vult Gert aan. “We waren al zo lang plannen met hem aan het maken om een groot feest te organiseren voor zijn honderdste verjaardag. Maar hij heeft het niet gehaald door corona. Dat doet pijn. Ook de bewoners zijn er voortdurend mee bezig. Ze missen geen enkele nieuwsuitzending. Ze liggen er letterlijk wakker van. Er zijn hier mensen gestorven die geen corona hadden. Gestorven door piekeren en eenzaamheid. Dat is hartverscheurend.” Gert en Yasmine kijken er heel hard naar uit dat straks alle tests achter de rug zijn. “Het zal voor ons een opluchting zijn om te weten of we het virus dragen. Maar het zal vooral heel fijn zijn dat de mensen straks weer bij elkaar kunnen zitten om samen een kopje koffie te drinken.”

Vergeten door de overheid