Willy is 60 jaar kapper, maar nu moet hij stoppen door corona
Na een loopbaan van bijna 60 jaar houdt ‘coiffeur Willy’ uit Lauw het voor bekeken. Volgens zijn huisarts is het risico op besmetting door corona te groot, en dus hangt hij de schaar aan de haak.
Willy Baillien (77) heeft al bijna 60 jaar een kapsalon in de Schutterijstraat in Lauw. Hij dacht nog lang niet aan stoppen, maar het levensbedreigende coronavirus zorgt voor een vervroegd einde van zijn levenswerk. Een voorraad mondmaskers ligt klaar, maar volgens zijn huisarts is de kans op besmetting te groot.
Model met krullen
Willy leerde eind jaren ’50 de kappersstiel in Hasselt. “In die tijd was het een opleiding van één jaar, maar halverwege werd het verlengd tot twee jaar. Uiteindelijk ben ik vijf jaar in Hasselt gebleven”, vertelt Willy. “Bij het begin waren we met zeven, drie jaar later waren we met zeventig aan de slag. Eén van hen was Guy Swerts uit Tongeren. Hij had krullen en ik nam hem overal mee als mijn model.” In 1963 startte Willy zijn eigen zaak in Lauw, maar in 1964 sloeg het noodlot toe: hij botste in Riksingen met zijn Vespa op een andere motorrijder. Resultaat: een dubbele schedelbreuk, enkele dagen coma en zeven weken ziekenhuis. Niet eenvoudig voor een beginnende zelfstandige, maar eens hersteld pikte Willy de draad weer op. Vlak daarna werd hij opgeroepen om zijn militaire dienstplicht te vervullen. “Daar ben ik gelukkig aan ontsnapt, dankzij die coma bleef het beperkt tot drie dagen”, lacht Willy.
Enkel heren
Aanvankelijk waren zowel dames als heren welkom in zijn kapsalon, “maar vrouwen willen enkel op afspraak”, en dat zag Willy niet zitten. In al die jaren heeft ‘coiffeur Willy’ een vast cliënteel opgebouwd. Ze komen niet enkel uit Lauw, maar ook uit Rijkhoven, Borgloon, Heers, Koninksem en de helft uit het naburige Wallonië. “Sommigen komen al een halve eeuw langs. Die hebben alles samen met ons meegemaakt”, pikt zijn vrouw Paula in. “Het zijn ondertussen oude mannen en ik heb er al heel wat moeten afgeven.”
In kostuum knippen
In 2000 heeft Willy zwarte sneeuw gezien. Door ingrijpende rioleringswerken in de straat en het Jekerdorp bleef zijn zaak wekenlang onbereikbaar. Volgens zijn vrouw betekent het kapsalon alles voor hem: “Hij was er altijd voor zijn klanten. Soms kwam er om 21 uur nog iemand langs voor een knipbeurt. Zelfs op de dag van onze gouden bruiloft wilde hij iemand helpen. Hij stond al in zijn goed kostuum. In al die jaren zijn we nooit op reis geweest en een hobby heeft hij niet”, onthult Paula. Eind november werd Willy getroffen door een herseninfarct. Hij verbleef een week in het ziekenhuis. ’s Vrijdags werd hij ontslagen, maar op dinsdag was hij alweer aan de slag.
Huisarts
Door de coronamaatregelen is zijn zaak intussen al een maand gesloten. “Normaal zouden we op 18 mei weer mogen opstarten, maar de huisarts beschouwt me als een risicopatiënt en raadt me aan te wachten tot september. Dat zie ik niet meer zitten. Ik heb onlangs een klant verloren aan corona. Hoe kan je iemand coifferen vanop afstand? Met pijn in het hart hebben we dan maar de knoop doorgehakt. Iedereen kent bijval en tegenslag”, mijmert Willy. Hoe hij nu zijn dagen gaat vullen, is nog niet duidelijk: “Ik zal wel wat ‘klommelen’. In de tuin heb ik nooit gewerkt, want bloemen vind ik waardeloos. De auto hebben we onlangs verkocht. Die was 20 jaar oud, maar ik maakte nog geen 300 km per jaar. Ach, we zullen wel zien”, besluit Willy.
Er hangt een boodschap aan het raam: ‘Met spijt in het hart ben ik genoodzaakt mijn kapperszaak te sluiten. Het was mijn werk, mijn hobby, mijn leven dat ik bijna 60 jaar met plezier uitoefende.’