“Ik durf te dromen dat men nu anders kijkt naar mensen met dwerggroei”
Vierde worden. Voor velen is het de meest ondankbare plek, maar Christian Jansen (27) kan enkel positief terugblikken op zijn parcours in De Mol. “Dat je mag meedoen aan dit programma is eigenlijk het grootste cadeau.”
Zondag komen we in de reünie-aflevering van De Mol te weten hoe Alina te werk ging om de groepspot historisch laag te houden. Christian Jansen kijkt met een dubbel gevoel uit naar die finale-aflevering. “Daarna kan ik eindelijk vrijuit praten over wat we allemaal hebben meegemaakt. Aan de andere kant betekent dat ook het einde van dit fantastische avontuur.” Kijken zal hij doen samen met zijn familie. Want ondanks dat hij 3,5 jaar geleden naar Brussel verhuisde, zit hij de lockdown uit in Hasselt. “Toen duidelijk werd dat we een hele tijd binnen gingen moeten blijven, heb ik er bewust voor gekozen om terug naar Limburg te komen. In Brussel woon ik samen met vier vrienden en zou ik aangewezen zijn op mijn eigen kamer. Thuis bij mijn ouders heb ik nog het gezelschap van mijn familie en kan ik ook eens de tuin in. Het was wel even wennen, want het is van mijn twaalf jaar geleden – toen ik op internaat ging – dat ik nog zo’n lange periode thuis geweest ben. Maar ik klaag niet hoor, ik zit daar zeer goed.”
Intussen zijn de inschrijvingen voor het nieuwe seizoen van De Mol gestart. De eerste avond was er al een overrompeling van 30.000 kandidaten. Was jij er vorig jaar ook zo snel bij?
“Totaal niet. Vorig jaar was er ook wel geen beperking opgelegd en had je dus iets meer tijd, maar ik heb gewacht tot de vooravond van de laatste dag. Ik heb toch wel even getwijfeld, want er komt veel bij kijken. Als je geselecteerd wordt, weet je dat je een tijdje in de kijker zal lopen. Daardoor had ik de jaren er voor, de sprong nog niet durven wagen. Ik heb eerst mijn studies afgemaakt en een job gevonden die ik graag doe. Daarna had ik er ruimte voor in mijn leven.”
Toen de kandidaten werden voorgesteld, viel jij meteen op. Denk je dat jouw deelname iets veranderd heeft aan de perceptie over mensen van jouw gestalte?
“Ik hoop het. Toen ik twee weken geleden afviel, las ik online toevallig een reactie van een mama die een zoontje van 2,5 jaar heeft met achondroplasie
(dwerggroei, red.). Ze vond het hartverwarmend om alle positieve reacties op mijn deelname te lezen. Ik durf dus wel te dromen dat mensen hierdoor anders gaan denken over mensen met dwerggroei.”
Kijkers vroegen zich in het begin af of je wel aan alle proeven ging kunnen deelnemen.
“Ik heb niet het gevoel dat ik in het spel anders ben behandeld. In mijn laatste aflevering moesten Bart en Jolien 17 km lopen terwijl Alina en ik mochten shopliften. Moest ik toen in de situatie gekomen zijn dat ik toch die fysieke proef had moeten spelen… Dat zou heel moeilijk geweest zijn. Ik geef dat graag toe. Ik heb nog nooit in mijn leven 17 km gelopen. Ik denk nu ook wel niet dat de mol mij ooit bewust in zo’n rol zou duwen, zodat de proef zou mislukken omdat ik het niet aankan. Maar buiten die loopopdracht was er niets dat ik niet gekund zou hebben. Bovendien zijn er altijd oplossingen te verzinnen. Tijdens de proef in de luchthaven had ik toevallig het geluk dat ik in de toren stond. Ik kan uiteraard autorijden, maar enkel met een aangepast voertuig. Als ik daar toch had moeten rijden, had waarschijnlijk mijn broer plaatsgenomen achter het stuur. Ik weet ook zeker dat niemand daar een probleem mee zou hebben.”
Tijdens het invullen van de allereerste eliminatietest zei je dat mensen een bepaalde blik hebben als ze jou voor de eerste keer zien. Wat voor blik is dat?
“Er zijn heel veel reacties mogelijk, maar in dit geval had je twee opties. Iedereen was heel beleefd, maar toch merk je dat er iets gaande is. Ofwel benadrukken ze hoe fantastisch ze het vinden dat je meedoet. Ofwel vermijden ze het onderwerp en houden ze het heel kort. Iedereen doet dat op z’n eigen manier, maar ik vond dat het bij één persoon niet spontaan overkwam. Het leek gespeeld.”
En bleek die persoon ook de mol te zijn?
“Dat kan ik nog niet prijsgeven. Net zoals ik nog niet mag zeggen of ik Alina op het spoor was. Dat wordt allemaal nog duidelijk tijdens de laatste aflevering. Ook dan komt iedereen te weten wie nu dat rode scherm had toen Salim afviel.”
Ongeacht of jij dat was, dat moet toch een heel zware eliminatie geweest zijn?
“Zeker, want er vertrekt iemand die eigenlijk nog niet moest gaan. Ik herinner mij nog dat wij op dat moment ook allemaal naar de makers van het programma keken van: jullie zijn echt zieke geesten.
(lacht) Maar als je het achteraf bekijkt, snap je waarom ze dat doen. Dat is toptelevisie. Ik begon spontaan terug te zweten bij de uitzending van deze aflevering terwijl ik perfect wist wat er ging gebeuren.”
Na die aflevering meenden onze molwatchers Elisabet en Joeri een goede leugenaar in jou te herkennen.
“Ik vrees dat ik hen toch zal moeten teleurstellen. Ik vind mezelf een heel slechte leugenaar. Er is natuurlijk wel een verschil tussen iets onbenullig verzwijgen of recht in iemand zijn gezicht liegen en de groep belazeren. Ik weet niet of ik dat gekund zou hebben. Ik heb ook nooit met opzet steken laten vallen of een spel gesaboteerd. Soms kwam het mij wel goed uit dat bijvoorbeeld Dorien de juiste antwoorden van Bart in de kajak niet zag of dat Els de toren met glazen omstootte. Dat heb ik dan wel kunnen uitspelen. Ik probeerde de schuld dan van mij af te schuiven, maar ik zat er toch elke keer weer toevallig bij.”
“Maar meestal kon ik het niet laten om voor de groep te spelen. Als ik mij dan weer eens volledig gesmeten had voor een proef, dacht ik achteraf soms wel: ‘Shit Christian, wat hebt ge nu weer gedaan? Nu gaat niemand u nog verdenken.’”
Gilles De Coster zei in Gert Late Night dat het plots heel erg stil werd toen jij jouw rode scherm kreeg. Dat zowel kandidaten als crew het heel spijtig vonden dat jij moest vertrekken.
“Dat was heel mooi om te horen. Voor mij werd het toen ook heel stil. Vanaf het moment dat ik in de auto stapte, ben ik beginnen piekeren. Waarom heb ik dat zo gedaan? Zat ik wel juist? Waarom heb ik mij zo laten doen tijdens die treinproef ? Ik ben ’s nachts echt nog vaak wakker geworden van die proef. Toen ik thuiskwam, heb ik mij nog zo’n twee dagen moeten schuilhouden voordat ik terug begon te werken. Het viel mij wel op dat ik plots heel anders naar de mensen rondom mij begon te kijken. Ik trok alles in twijfel wat ze tegen mij zeiden. ‘Iemand zegt dit, maar klopt dat wel?’ (lacht)
Je bent dus een paar dagen paranoïde, maar daarna gaat het leven gewoon verder.”
Is jouw vriend in Zweden intussen op de hoogte dat hij als alibi gediend heeft?
(lacht) “Ik denk dat mijn Erasmus-vriend Gustav nogal raar zou opkijken als ik hem nu plots zou bellen om te zeggen dat ik mensen heb wijsgemaakt dat hij ernstig ziek was en ik hem drie weken gezelschap heb gehouden. Dat zou het alleen maar verwarrend maken. Maar uiteraard is er niets aan de hand met Gustav. Ik voel mij zelfs wat schuldig dat ik dat verhaal verzonnen heb, maar het heeft wel heel goed gewerkt, zowel in mijn familiekring als op het werk.”
Krijg je nu veel reacties als je buitenkomt?
“Toch wel tijdens die weinige momenten dat ik op straat kom. Zo ging ik een paar dagen geleden fietsen in Hasselt. Ik reed aan een behoorlijke snelheid toen enkele fietsers, die mij in tegengestelde richting passeerden, mij nariepen: ‘Hallo Christian, supergoed gedaan!’ Toen ik achteraf op Strava keek, waarop ik mijn ritjes deel, had ik een berichtje van diezelfde mensen. Ik vond het straf en leuk dat die mensen mij herkend en gevonden hadden. Maar aan de andere kant heb ik ineens maar beslist om mijn Strava-account over te schakelen naar privé.” (lacht)
Je wordt in de supermarkt nog niet raar bekeken als je bij de diepvriespizza’s staat?
(lacht luid) “Nog niet, misschien als ik na de coronacrisis terug wat vaker naar de winkel ga. Nog even voor de duidelijkheid: ik zou in het echte leven nooit iets stelen, want dat vind ik niet correct. Maar als het voor een leuke opdracht is en er geen consequenties aan verbonden zijn, dan leef ik mij uit en steek ik yoghurt en pizza’s met plezier weg.”
→ De Mol, VIER, zondag, 19.55 uur
“Toen ik thuiskwam, was ik even paranoïde. Ik trok alles in twijfel wat ze tegen mij zeiden”
Christian Jansen
Deelnemer De Mol