Jefke Roosen was veel meer dan de ‘Balthazar Boma van Schakkebroek’
Herk-de-Stad, Joseph ‘Jefke’ Roosen, 1936-2020 Vandaag (donderdag) wordt in Herk-de-Stad afscheid genomen van Jefke Roosen, volksfiguur par excellence. Roosen (83) kreeg meer dan lokale bekendheid als stichter en voorzitter van Schakkebroek VV. “Jarenlang de slechtste, maar ook met voorsprong de plezierigste voetbalclub van het land”, zegt Paul Buekers, gewezen burgemeester van Herk-de-Stad.
Door het coronavirus kunnen in de parochiekerk van gehucht Schakkebroek slechts vijftien mensen de uitvaartplechtigheid bijwonen, maar kapelaan Wim Simons heeft er iets op gevonden: hij streamt de viering live via Facebook. Vermoedelijk zal het aantal volgers groot zijn, want in het westen van de provincie en ver daarbuiten kende iederéén Jefke Roosen. En vice versa. Als aan huis leverende bierhandelaar ontmoette hij elke dag tientallen dorps- en streekgenoten.
“Hij was een volksmens zoals je ze niet meer vindt”, benadrukt Paul Buekers, oud-politicus van socialistische signatuur. “Jefke had een christendemocratische stempel, maar hij kon ook met mensen van andere partijen goed overweg.” Geen wonder dat de extraverte middenstander een megadruk sociaal leven had. Hij was lid van het zangkoor, Ziekenzorg en de mijnwerkersbond, zetelde geruime tijd in de gemeente- en OCMW-raad, ging op jacht met vrienden én stichtte exact een halve eeuw geleden een voetbalclub.
Veld in wei achter huis
Hij nam het niet dat hij geen bier mocht leveren in de voetbalkantine van Amandina FC en stampte Schakkebroek VV uit de grond. In een wei achter zijn huis werd een voetbalveld aangelegd, om evidente redenen met een kantine. Zijn vrouw Julia stond achter de tapkraan, zonen Bruno en Willy en één van de twee schoondochters staken een hand toe. Hijzelf kalkte de lijnen en verzorgde de pr van de club met tournées générales, lang vóór Balthazar Boma zich met rondjes-voor-iedereen populair probeerde te maken. Een tweetal uren vóór de match was er een social event toen dat begrip nog moest uitgevonden worden. “Onze pa ging voormiddag met een 25-tal copains op jacht. Ondertussen maakte ons ma een volledig menu klaar voor die mannen, van voorgerecht tot dessert. Na de lunch was het ongeveer tijd voor de match”, preciseert Bruno. Niet dat daar een ondraaglijke spanning rond hing. Geel-blauw had een abonnement op de rode lantaarn in vierde provinciale met een recordaantal tegengoals, telkens goed voor een vermelding in de nationale pers.
Derby’s tegen Amandina
Twee keer per seizoen laaiden de emoties hoog op: in de aanloop naar, tijdens en vaak ook na het burenduel tegen Amandina, vergelijkbaar met de rivaliteit tussen STVV en KRC Genk of - iets verder weg - Boca Juniors en River Plate. Door een gebrek aan bestuursleden leek even een fusie in de maak, maar op aandringen van Julia (“Ik lag er twee weken wakker van”) ging de deal niet door. In 1998 viel het doek: Schakkebroek VV hield op te bestaan. “Het straffe is dat wij twee jaar later de drankenhandel overnamen die bij Amandina bier leverde”, zegt zoon Bruno. “Volgens het contract met de brouwerij waren wij verplicht om de vroegere aartsvijand van drank te voorzien, maar onze pa deed daar niet moeilijk over.”
Bobbejaan Schoepen
Vóór hij bierhandelaar werd, werkte Jefke met zijn Julia in het pas geopende Bobbejaanland. Hij als kelner, zij als keukenhulp. “Ze reden daar met de motocyclette naartoe. Dankzij Bobbejaan Schoepen heeft pa leren jodelen”, weet Bruno. “Jarenlang deed hij schoolvervoer, helemaal gratis. Als hij ’s morgens kinderen naar school bracht, vroegen ze bijna smekend: Allez Jefke, kunt ge nog eens jodelen? Ik zat meestal achteraan in het busje en begon dikwijls te wenen als we aan de schoolpoort kwamen. Kom maar mee naar huis, in de school kunt ge toch niks verdienen, zei hij dan. Als we thuiskwamen, was het kermis. Ons ma dacht daar immers helemaal anders over.”
Om het specifieke zangtalent van Jefke in herinnering te brengen, wordt tijdens de uitvaartplechtigheid een nummer van Bobbejaan Schoepen gedraaid. In de teksten zal ongetwijfeld ook verwezen worden naar zijn sociale inborst. Mensen helpen verhuizen, met het schoolbusje rijden, stro en hooi inhalen voor de plaatselijke boeren: hulpvaardigheid die een anachronisme dreigt te worden. Vorige vrijdag - op de Dag van de Arbeid - sliep hij zacht in, hij werd 83.
“De poort moet open”
Bruno: “Eind december kreeg hij in het UZ van Leuven twee nieuwe hartkleppen. Net voor het uitbreken van het coronavirus mocht hij naar huis, maar door de lockdown kon hij niet meer regelmatig naar de nierdialyse. Dat zette hem achteruit. Gelukkig heeft hij niet afgezien en hebben we nog afscheid kunnen nemen. Daar zijn we dankbaar voor. Aan mij en mijn broer - we hebben allebei een drankenhandel - zei hij onlangs nog: De dag na mijn overlijden moet de poort open. Dat hebben we dan ook gedaan: vorige zaterdag stonden onze deuren open, als eerbetoon aan een geweldige man. Hij was eerlijk, recht-voorde-raap, kon absoluut niet tegen leugens, had een hart voor mensen én was christelijk, op de eerste plaats door de manier waarop hij zich inzette voor anderen.”
De uitvaartplechtigheid voor Jefke Roosen vindt vandaag (donderdag) om 10.30u plaats in de OnzeLieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangenkerk in Schakkebroek. Live te volgen via het Facebook-account van Wim Simons.
“Onze pa was eerlijk, recht-voor-de-raap, kon absoluut niet tegen leugens en had een hart voor mensen”
Bruno Roosen
Zoon van Jefke