Hoe hebzucht van Deutsche Bank Trump in het zadel hielp

Moest Deutsche Bank ontmaskerd worden?

Het imago van de Deutsche Bank, het symbool betrouwbaarheid in de westerse wereld, heeft in de voorbije jaren harde klappen gekregen. Plots werd de financiële reus het voorbeeld van alles wat in de bankwereld niet deugt: duister kapitaal witwassen, belastingontduiking, manipulatie van rentetarieven en van de valutamarkt, bijvoorbeeld. Het omkopen van buitenlandse functionarissen, het met de voeten treden van internationale sancties, het bestelen van Duitse, Britse en Amerikaanse regeringen, dat zat vaak goed verborgen. En, zegt auteur David Enrich: de lijst van wanpraktijken was nog veel langer.

Na vier jaar noeste arbeid onder leiding van Christian Sewing stond de bank in december 2019 weer sterk en was het vertrouwen teruggekeerd. De bank stond klaar om dit voorjaar samen met de bondspresident en de Berliner Philharmoniker haar honderdvijftigste verjaardag te vieren. En toen kwam corona.

Wat doet David Enrich?

Hij brengt drie verhalen tegelijk. Hij vertelt in het kort de geschiedenis van de bank, kijkt hoe ze zich na de Tweede Wereldoorlog heroriënteert en hoe ze zich met behulp van Amerikaanse managers wereldwijd (Londen, New York) probeert te vestigen. Nieuwe Amerikaanse managers gooien met hun wilde Wall Street-mentaliteit eind jaren 90 de Duitse bankcultuur om: ten koste van elke prijs moet winst worden gemaakt. Hebzucht moet zijn. De Sovjet-Unie valt uiteen. De oligarchen, de nieuwe eigenaars in de vrijmarkteconomie, kunnen voor hun illegale praktijken maar op één adres terecht: ‘de Deutsche’, zoals ze in het boek afgekort heet.

→ David Enrich, De duistere bank, De schokkende ontmaskering van de Deutsche Bank, Xander Uitgevers, 2020, vert. B. Gravendaal, T. Schoemaker, R. Plaatsman, 448 blz., 25 blz. noten, geen register, 24,99 euro; e-boek: 9,99 euro.

Zeer bevattelijk voor de leek legt Enrich uit hoe de frauduleuze mechanismen werken en hoe het komt dat ze zo moeilijk worden ontdekt: het bedrijf is opgesplitst in vele forse departementen die van elkaar niet weten wat ze doen. Computertechnisch zijn ze niet op elkaar aangesloten, honderden systemen lopen door elkaar, het is een moeras. Geleidelijk aan wordt de bankgeschiedenis een thriller: “Nauwelijks is de nieuwe algemeen directeur verkozen of tien politieauto’s arriveren met