Vissen is weer hip, met dank aan corona
HENGELSPORT DIEPENBEEK
Hengelaars slaakten begin vorige week een zucht van opluchting toen het visverbod in ons land werd opgeheven. “Dat onze vaste leden stonden te springen om opnieuw te komen hengelen, is logisch. Maar wat blijkt? Ook de jeugd stroomt massaal toe”, zegt voorzitter Benny Wolfs van vissersclub Geduld in Diepenbeek. “Deze maand hebben al ruim honderd min-14-jarigen een vergunning aangevraagd. Dat zijn er al dubbel zoveel als in heel 2019. De reden? De coronacrisis. Jongeren hebben tijd. Nu de scholen gesloten zijn en bijna alle hobby’s stilliggen, is een visvijver dé plek om samen te ontspannen. Met respect voor de afstandsregels natuurlijk. We laten minstens zes meter tussen elke visser.”
Nieuwe vislijn gekocht
Aan visvijver de Pomperik in Diepenbeek gaven de Loonse kameraden Reggy Bex (16) en Siebe Knapen (16) dinsdag alvast het goede voorbeeld. “Hoelang ik al vis? Precies acht dagen”, lacht
Siebe. “Normaal slokken school en voetbal al mijn vrije tijd op, maar dat is allemaal weggevallen. Toen ik hoorde dat enkele vrienden vorige maandag gingen hengelen, heb ik zelf ook in materiaal geïnvesteerd. Mijn ouders moesten lachen toen ze hoorden dat hun 16-jarige zoon plots wou gaan vissen. Maar ze zijn tevreden dat ik aan het water zit en niet de hele dag voor de tv hang. Met één vislijn ben ik nog maar een beginner, maar ik heb de smaak te pakken.”
Zijn kameraad Reggy pakt het met een heel arsenaal vislijnen en voeder duidelijk professioneler aan. “Een doorgewinterd visser?
Vroeger wel, samen met m’n papa. Maar na mijn twaalfde heb ik geen hengel meer aangeraakt. Ik speel zaalvoetbal op hoog niveau en ben nationale doelman bij de Futstal U19-Rode Duivels. Normaal train ik bijna dagelijks, maar door de coronacrisis heb ik mijn plek onder de deklat ingeruild voor een zitje aan de vijver. Hier komen elke dag heel wat jongeren vissen. Het is een van de weinige dingen die we nog samen mogen doen. Of ik na de crisis blijf vissen? Dat denk ik wel. Al zal het niet meer van 's morgens tot ’s avonds zijn, zoals vandaag.”
Zee van tijd
Iets verderop schroeven een Diepenbeekse opa (68) en zijn 11-jarige kleinzoon een schepnet in elkaar. “Ik heb jaren niet meer gevist, maar mijn kleinzoon bleef aandringen”, zegt de man. “Het is mooi om te zien hoe hij geniet, al durft hij wel nog geen vis vast te pakken of een worm aan de haak te hangen. Dat moet opa doen (lacht). Ik ben benieuwd of zijn interesse overeind blijft als zijn voetbaltrainingen hervatten.” Volgens penningmeester Jaak Goyens van visclub VNA Neeroeteren hebben vooral wat oudere tieners, tussen de 15 en 18 jaar, opnieuw de weg naar het water gevonden. “Het gaat meestal om jongens die vroeger nog als klein manneke met hun vader zijn komen vissen, maar daarna voor andere hobby’s hebben gekozen. Nu alle trainingen zijn afgelast, herontdekken ze de hengelsport. Hopelijk blijft dat ook na de crisis zo, want de instroom van jong geweld is meer dan welkom.”
Sportvisserij Vlaanderen
Sportvisser Peter Deheyder, die tot vorig jaar aan het hoofd stond van de jeugdcel Sportvisserij Vlaanderen, is in zijn nopjes met de hernieuwde populariteit van de hengelsport. “Al hebben we eigenlijk nooit echt te klagen gehad. Onze jeugdkampen zitten altijd goed vol. Maar dat er nu weer meer jeugd naar de vijvers trekt, is uiteraard fantastisch nieuws.”
INSTELLINGEN