Drie verhalen in coronatijd

Door Frans BAERT Aflevering nr. 1531

Normaal zie ik haar één of twee keer per week bij ons in de straat, nu was het langer geleden. In coronatijd roepen afwezigheden vragen op. Toen ik haar vroeg of alles oké was, begreep ze wat ik bedoelde. “Ik moet wel binnen enkele dagen geopereerd worden”, zei ze. Omdat ze me bezorgd zag kijken, vond ze dat ik op meer uitleg recht had. Door de openingen in de poort zag ik haar met de wijsvingers naar haar bovenlichaam wijzen en verlegen glimlachen: “Het is voor een borstreductie.” Ik wist niet dadelijk wat ik daar als man op kon zeggen. Dan bedacht ik dat ik misschien mijn moeilijkheid kon oplossen door m’n echtgenote een rol in het gesprek te geven: “Ik heb van mijn vrouw gehoord hoe dat de oorzaak van rugklachten kan zijn.”

Zij knikte bevestigend: “Ja, ik heb daar zo’n last van, het is echt niet meer te doen. En met de jaren worden ze maar groter en groter.”

Voor ik afscheid nam, wenste ik haar geluk met de operatie. Daarop begon ze te lachen: “Maar mijn man is er niet gelukkig mee natuurlijk.”

* * *

Ook in Los Angeles profiteren wilde dieren van coronatijd om verloren terrein terug te winnen.

Tijdens een smartphonegesprekje vertelde mijn vrouw dat ze tegenwoordig coyotes – prairiewolven – in groten getale uit de heuvels naar de stad ziet afzakken. Honden en katten zijn lekkere hapjes voor deze wilde dieren. Elke avond gaan mijn vrouw en haar moeder met schoothondje Maxi wandelen. Vaak zien ze uit het struikgewas een prairiewolf tevoorschijn komen, die hen dan verderop staat op te wachten – etenstijd! Mijn schoonmoeder houdt Maxi dan kort aan de leiband, want coyotes durven driest te werk gaan om hun avondsnack te bemachtigen. Enkele avonden geleden doken er zelfs twee exemplaren op – teamwerk. Geschreeuw en handgeklap volstaan gewoonlijk om een coyote te verjagen. Maar met twee waren de dieren daarvan niet onder de indruk, en vatten ze stoutmoedig post in het midden van het pad. Mijn vrouw begreep dat een meer overtuigend geluidssignaal vereist was, en zocht snel iets op haar smartphone om af te spelen.

De coyotes wisten niet hoe ze het hadden toen ze plots leeuwengebrul hoorden, waarop ze het hazenpad kozen. Mijn vrouw lachte terwijl ze haar verhaal besloot: “Een leeuw uit Afrika heeft onze Maxi gered!”

* * *

Ik zei aan mijn vrouw dat ik ook een coronatijd-verhaal te bieden had. Ze wilde het graag horen.

Ik begon met te vertellen over het schroot dat ik langs de weg had zien liggen toen ik ging wandelen. Aan de gelaatsuitdrukking van mijn vrouw merkte ik dat ik met zo’n verhaalopening haar aandacht dreigde te verliezen, maar ik zette door.

Tussen het schroot lag een koelemmertje van Coronabier. Leuk toeval vond ik, in deze virustijd. Zou de pandemie de populariteit van het Coronabier hebben aangetast? Nochtans bestaan er populaire bieren met geuzennamen als ‘Mort Subite’ en ‘Delirium Tremens’. Terwijl ik mijn wandeling verder zette, bleef ik aan het emmertje denken. Ik dacht dat het een leuk ‘conversation piece’ kon zijn, en ging terug naar de schroothoop. Thuis ontsmette ik zowel het emmertje als m’n handen, en hervatte daarna m’n wandeling. Even later kwam ik vriend Jean tegen, en vertelde hem over het Coronaemmertje. Hij had het ook zien liggen, zei hij, en was blij voor me dat het nu van mij was.

Mijn enthousiasme voor de vondst, zo kon ik horen, werd niet door mijn vrouw gedeeld. Zij maakte zich vooral ongerust dat ik m’n handen achteraf misschien niet goed had ontsmet, en wilde ook niet dat ik het onding ergens binnenshuis een plaats zou geven. Maar beelden spreken duidelijkere taal, wist ik. Ik liep met m’n smartphone naar buiten, toonde haar het emmertje aan de voordeur, en focuste de lens op het Corona-merk. Plots begreep mijn vrouw mijn fascinatie voor het voorwerp en begon te lachen. Een Coronaemmer in coronatijd, goed gevonden én bevonden. Nu wacht ik tot ze terug is om te zien waarmee we het emmertje kunnen vullen. Met bierflesjes misschien wanneer we het einde van de pandemie kunnen vieren? Er kan toch geen betere koelemmer bestaan dan die met de naam van het overwonnen virus erop?

Good luck en tot ziens.

PS. Ik ging deze week een column overslaan om mezelf enkele rustdagen te gunnen. Maar omdat ik het vorige keer over mijn pensioendag had, kon dat de indruk wekken dat ik ermee was opgehouden. Volgende week neem ik wel vrij.

Uw trouwe dienaar, FB