Een opwaaiend zomerjurkje

Er bestaat een vreemde overeenkomst tussen de lockdown die we meemaken en de jaarlijkse zomervakantie. In beide gevallen dachten we bij de start dat we meer zouden lezen. De werkelijkheid valt tegen. Ryanair heeft al veel geld verdiend aan boeken die na een vakantie ongelezen terugvliegen. Het aantal mensen dat zich daarom omschrijft als ‘ik ben niet zo’n lezer’ neemt daardoor sneller toe dan het aantal coronabesmettingen. Misschien heeft u dat ook ooit over uzelf gedacht? Maar wanneer u bij het punt achter deze zin komt, heeft u al honderdveertien woorden gelezen. Tegen het einde van deze tekst zal u er vierhonderdvijftig gelezen hebben. Dat doet vermoeden dat u vandaag in uw krant al snel een tiende van een novelle zal lezen. Op dit punt van deze tekst mag u dus niet meer van uzelf zeggen dat u geen lezer bent.

Lezen is voor veel mensen een karwei. Iets waar men tegenop ziet en waar men geen plezier van verwacht. Ik begrijp dat volkomen. Hetzelfde gaat namelijk op voor sport. Ik ken veel mensen die gepassioneerd zijn door sport, en nog meer die er een goede gewoonte van maken om zelf aan sport te doen. Ik slaag daar niet in. Toen men Winston Churchill vroeg hoe hij zo oud geworden was, antwoordde hij ‘nooit aan sport doen’. Sindsdien is dat een van mijn favoriete citaten, want op een fikse wandeling na kan geen sport mij boeien. Dat moet ongeveer hetzelfde zijn met mensen die niet graag lezen: ze zijn er niet tegen, maar het zegt hen gewoon niet zoveel. Ze hebben gelijk, want het is niet zo dat iemand die leest per definitie een beter of intelligenter mens is. Soms integendeel. Maar tegen iemand die intussen aanbeland is op het tweehonderdvierennegentigste woord van deze tekst, durf ik wel zeggen dat het lezen van boeken heel wat te bieden heeft. Nieuwe werelden waar we nu niet meer naartoe kunnen vliegen, kunnen met het ritselen van een pagina bezocht worden. Inspirerende en beroemde mensen die we nooit in levenden lijve zullen ontmoeten, gaan ineens een gesprek aan in ons hoofd. En ook wanneer we niets leren, kunnen tijdens het lezen de gevoelens door ons lijf gieren. Maar net zoals bij sport is lezen een spier die zich moet ontwikkelen. Een spier die je traint als je in alle omstandigheden en op ieder moment al een stukje tot je neemt, ook als het moment niet ideaal is. U zult misschien denken dat het in deze donkere tijden onzinnig is om het over zoiets triviaals als lezen te hebben. Maar ik was net als u even coronamoe, en heb een groeiende behoefte aan gedachten met de diepgang van een opwaaiend zomerjurkje.

Er bestaat een vreemde overeenkomst tussen de lockdown die we meemaken

en de jaarlijkse zomervakantie. In beide gevallen dachten we bij de start dat we meer zouden lezen.

De werkelijkheid valt tegen.