Stanley Ho (98), smokkelaar die uitgroeide tot de koning van het grootste gokimperium ter wereld
GOKPARADIJS MACAU Hij begon zijn carrière als smokkelaar met tien Hongkong dollar in zijn zak, maarStanley Ho stierf op 98-jarige leeftijd als een multimiljardair. Veertig jaar lang had hij de touwtjes in handen van het grootste gokimperium ter wereld: Macau.
Als een arme vluchteling. Zo arriveerde Stanley Ho Hung Sun in 1941 in Macau. Op de vlucht voor de Japanners die zijn thuisstad Hongkong hadden veroverd, en voor de armoede waarin hij was beland. Ho’s familie was volledig berooid uit de Grote Depressie gekomen.
“Ik was een zeer arme jongeman, ik had alleen maar een briefje van tien Hongkong dollar in mijn zakken.” Maar Ho bleef niet lang een sukkelaar. Hij maakte als klerk bij een import- en exportbedrijfje in Macau al snel naam door zijn economisch inzicht. Zozeer zelfs dat hij binnen de kortste keren partner werd in de firma. Onmiddellijk daarna begon Stanley Ho met het bedrijfje luxegoederen te smokkelen, bestemd voor de Japanse bezetters op het Chinese vasteland.
Robin Hood of collaborateur?
Daarom zien sommige Chinezen Stanley Ho vandaag nog altijd als een voormalig collaborateur. Anderen zien hem dan weer als ‘de Robin Hood van Macau’ tijdens de Tweede Wereldoorlog, de rol die hij zichzelf altijd heeft toegedicht. “De opbrengsten van het smokkelen dienden om mijn landgenoten die stierven van de honger eten te kunnen geven.” Ho werd zelf ook niet armer van zijn handeltje. Hij kon daarom investeren in bouwbedrijven die Hongkong hielpen bij de heropbouw na de oorlog, wat hem opnieuw geen windeieren legde. Ho werd zelfs zo rijk dat hij in de jaren 60 van de vorige eeuw het exclusieve recht kon kopen om casino’s uit te baten op Macau.
Zijn bedrijf maakte komaf met de traditionele Chinese gokhuizen en bouwde gigantische casino’s met internationale uitstraling. Omdat nergens anders in China legaal kon gegokt worden, werd Macau een echte trekpleister.
Alleenheerser
Stanley Ho bleef tot begin deze eeuw alleenheerser in Macau. Op een bepaald moment bezat hij maar liefst twintig casino’s en verscheen hij in de Forbes-lijst van rijkste mensen ter wereld. Zelfs al wilde de maffia in de jaren negentig de macht met veel vertoon van hem overnemen. Even werd het schiereiland het toneel van vuurgevechten en steekpartijen, maar de veiligheidstroepen van de Chinese regering maakten daar een eind aan. Vanaf 2001 liet de Chinese overheid ook buitenlandse investeerders toe in Macau. De gokstad werd nog populairder en stak in 2006 Las Vegas voorbij. De bankrekening en het zakenimperium van Stanley Ho bleven maar groeien. Naast casino’s stond hij ook aan het hoofd van hotelketens, warenhuizen, vastgoedfirma’s, ferrymaatschappijen die met hun boten tussen het vasteland en Macau varen en zelfs de luchthaven van de gokstad. Een kwart van alle mensen die in Macau werkt, is werknemer van een bedrijf van Ho. De gokkoning betaalde op zijn eentje zeventig procent van alle belastingen van Macau, toch een van de rijkste ‘landen’ ter wereld.
Nabestaanden verenigd?
Pas in 2018 trok Ho zich definitief terug als voorzitter van de raad van bestuur. Hij was toen 96. Nu zal zijn enorme nalatenschap verdeeld worden onder zijn zeventien kinderen, die hij bij vier vrouwen kreeg. Ze beloofden in een statement plechtig om het zakenrijk van Ho voort te zetten, zoals hij zelf altijd heeft gewild. “De vier gezinnen hebben zich verenigd in hun verdriet en hun respect voor zijn legendarische verwezenlijkingen.”
Of de ‘verzamelde’ nabestaanden daar echt in zullen slagen, blijft natuurlijk de vraag. Na Ho’s hersenoperatie van tien jaar geleden was er al heel wat juridisch getouwtrek over zijn geld en macht. Niemand in Macau die zijn geld durft te zetten op de afloop. Ho zelf zou het alleszins afraden om hierop een gokje te wagen. Hij hield meer van ballroomdansen en tennissen. “Ik gok niet. Ik ben alleen in sport geïnteresseerd”, zei de man die in 2008 de Olympische toorts even mocht dragen. “Verwacht trouwens geen geld te verdienen met gokken. Geld, dat is voor het huis.”
Macau, autonome gokstad in de volksrepubliek
Amper dertig vierkante kilometer groot is Macau, dat bestaat uit drie (schier)eilanden. In totaal wonen er 700.000 inwoners op dat kleine gebied in het zuiden van China. Macau is net als Hong Kong een speciale autonome regio van de Volksrepubliek. Macau maakt dus deel uit van China, maar in de regio gelden andere regels. Dat zal nog zeker zo zijn tot 2049.
25 miljard winst
Macau is na Luxemburg en Zwitserland de welvarendste regio ter wereld, al is er een zeer ongelijke verdeling van het geld onder de bevolking en gaat een groot deel van het geld ook naar buitenlandse investeerders. President Xi Jinping heeft de gokindustrie in Macau de laatste jaren meer en meer aan banden gelegd. Macau legt zich de laatste jaren wel meer toe op toerisme en entertainment. Toch wordt er wekelijks evenveel vergokt als maandelijks in Las Vegas. Macau is goed voor meer dan 25 miljard winst per jaar en deelt ieder jaar zelfs een eindejaarspremie uit aan zijn inwoners.