In januari wordt Van Aert voor het eerst papa. “Er gaat een nieuwe wereld voor mij open”

Hij zal nog veel overwinningen bij elkaar fietsen, dat kan haast niet anders nu alle blessureleed na zijn val in de Tour achter de rug lijkt. Maar zijn allermooiste zege zal hij boeken in januari. Dan bevalt zijn echtgenote Sarah De Bie van hun eerste kindje. “Tja, ik heb geen ervaring, ik weet niet wat voor een gevoel dat zal geven”, vertelt hij vanuit Tignes. “Maar als ik collega’s mag geloven, dan is het toch nog heel wat anders dan een koers winnen. Ik ben benieuwd.”

Eind vorig jaar vertelde je dat je nog enkele jaren wou wachten om papa te worden. Heeft de lockdown je van gedacht doen veranderen?

“Die heeft er niks mee te maken. Of toch: we waren nu op de juiste momenten bij elkaar (grijnst). Tijdens de rush van het seizoen is dat toch iets moeilijker. We vertelden voor het gemak aan de media dat we nog wat wilden wachten. Anders zou die vraag blijven komen. We hadden twee opties. Ofwel vrij vroeg aan kinderen beginnen zodat die nog een deel van mijn carrière kunnen meemaken. Ofwel wachten tot ik gestopt was met fietsen en ik honderd procent tijd zou hebben voor het gezin. Maar dan spreek je als snel over een jaar of tien en zolang wilden we niet wachten. We zijn er klaar voor. Sarah is uitgerekend kort na Nieuwjaar. We weten het geslacht al, maar houden het nog even geheim. Als het past in deze drukke zomer, gaan we een gender reveal organiseren. Ja, er gaat echt wel een nieuwe wereld voor mij open. Met nieuwe termen. Want blijkbaar is het nu gebruikelijk om op een originele manier het geslacht te onthullen in bijzijn van familie en vrienden.”

Het wordt een grote aanpassing, zeker voor een controlefreak. De baby zal vaak beslissen hoe je dag er zal uitzien.

“Als je die stap zet, weet je dat er een verandering in je leven aankomt. Onvoorziene veranderingen zijn lastig, maar bij een kind is dat heel anders. Gelukkig zal Sarah veel tijd kunnen spenderen aan de opvoeding, al wil ik toch ook heel nauw betrokken zijn.”

Al tips gevraagd aan collegarenners?

“Ik verwacht de komende tijd een pak verhalen. Ik had het er al over met Maarten Wynants. Wielrennen is geen nine-to-five job, je bent er 24 uur op 24 mee bezig. Ja, de rust kan in een belangrijke koersperiode verstoord worden, maar dan is het belangrijk dat je goede afspraken maakt met elkaar. Dat zal zich allemaal vanzelf wel oplossen.”

Kan je door dat gelukzalig gevoel nu harder trappen?

“Het klinkt misschien lachwekkend, maar de dag nadat ik wist dat Sarah zwanger was, moest ik een online Zwift-koers rijden met het team. Ik ben echt superslecht in die wedstrijdjes op de rollen, ik kan mij er ook moeilijk voor opladen. Maar ik won! Toen zei ik tegen Sarah: zou dat speciale gevoel er iets mee te maken hebben?”

Je hebt al een stage in Livigno achter de rug en zit nu drie weken in Tignes met de Tourploeg. Waarom wou je tussendoor ook nog eens tien dagen naar Gerona?

“Gerona voelde niet aan als stage. We hadden al langer beslist om daar iets op lange termijn te huren, om een vaste plek te hebben in het buitenland om te trainen. Zo’n beetje een tweede thuis creëren. Voor ons is het leven in België toch wat hectischer. Ginder kan je iets meer focussen op het fietsen. Je vindt er ook het ideale trainingsparcours, in goede weersomstandigheden.”

Een deel van Catalonië ging deze week wel in lockdown. Werd je niet zenuwachtig?

“Toch wel, ik kreeg plots heel wat berichten. Maar het was een strenge voorzorgsmaatregel om de besmettingskans snel in te dijken. We zaten ook op zo’n 200 km van Lleida. Ik moet ook zeggen: in Spanje zijn de mensen veel strikter, ze dragen overal een mondmasker. Het gaat er anders aan toe dan in België, waar je soms het gevoel hebt dat de mensen al denken dat het voorbij is.”

Corona is nog niet voorbij, maar de koers gaat stilaan weer beginnen. Eindelijk?

“Het was vermoeiend om bezig te blijven zonder echt doel. Of het doel was nog te ver af. Ik ben gewoon van het ene seizoen in het andere te springen door de combinatie cross-weg. Nu was die periode zonder competitie heel lang. Voor velen voelde het aan als een lange winterperiode, maar die heb ik door de cross nooit. Gelukkig komt het nu allemaal dichterbij, de goesting om te koersen is groot. Het wordt een apart seizoen. Van Strade Bianche tot Parijs-Roubaix, met daartussen ook de Tour. Je moet drie maanden top zijn. Maar dat geldt voor iedereen.”

Je kan zowel de tijdrit op het EK als het WK niet rijden. Dat is toch doodjammer?

“Het WK tijdrijden, op de slotdag van de Tour, is een grote teleurstelling. Als ze die de woensdag of donderdag na de Tour hadden georganiseerd, zou je als Tourrenner nog in het nadeel zijn maar had je tenminste de kans om er voor te gaan. Wat het EK betreft: dat is er echt kunstmatig tussen gestoken. In Plouay dan nog, de slechts bereikbare plaats in Frankrijk. Ik heb nog niet nagedacht over een mogelijke deelname, maar ik denk niet dat Jumbo-Visma er voor staat te springen om renners die de Tour rijden, nog het EK te laten rijden. Zeker de wegrit niet. De tijdrit zou misschien iets beter passen, maar ik heb het er nog niet over gehad met de ploeg.”