‘Bloedbanden’, de tweede misdaadroman van Bettie Elias
HASSELT
Bettie Elias heeft een opvolger voor Het tuinfeest, haar eerste misdaadroman. In Bloedbanden schrijft ze het verhaal van een ex-alcoholverslaafde, die opnieuw op een kronkelig pad belandt.
Het tuinfeest werd meteen bekroond met de Schaduwprijs 2020, een jaarlijkse onderscheiding voor het beste Nederlandstalige debuut in het misdaadgenre. “Elias laat zich als een volleerd thrillerauteur op alle vlakken van haar beste kant zien”, stond in het juryverslag. Door de coronamaatregelen was er geen feestelijke uitreiking, maar dat maakte haar voldoening niet minder groot.
“Ik had nooit gedacht dat mij die eer te beurt zou vallen”, zegt de Hasseltse schrijfster. “Het is imste mers niet vanzelfsprekend dat ze in Nederland een Vlaamse auteur bekronen. Ik moet wel zeggen dat mijn jeugdboeken het daar altijd vrij goed deden. Ik pas mijn taalgebruik nochtans niet aan. Ik wil niet Hollands schrijven, al let ik er wel op dat het niet verwarrend wordt. In Nederland kennen ze bijvoorbeeld het substantief dressing alleen in de betekenis van slasaus, terwijl je er in Vlaanderen ook een inloopkast mee kan aanduiden. Zulke woorden probeer ik te vermijden.”
Je schreef meer dan dertig jeugdboeken. Vanwaar die recente omslag naar het misdaadgenre?
“Ik zat er al langer mee in mijn hoofd, onder meer omdat ik graag psychologische thrillers lees. Een van mijn favorieten is de Amerikaanse Patricia Highsmith, maar er zijn nog zoveel anderen. Het thrilleraanbod is immens. Voor ik aan Het tuinfeest begon, vroeg ik me af wat ik daar nog kon aan toevoegen, maar ik schrijf graag en misschien is dat wel het belangrijkste.”
is een heel ander verhaal geworden dan
“Het zijn allebei stand-alones, boeken zonder vervolg. In het eerwordt de ochtend na een tuinfeest een meisje dood aangetroffen. Het verhaal draait rond de vraag wat tijdens de voorgaande nacht gebeurde. In Bloedbanden heeft de protagonist een ontwenningskuur voor zijn alcoholverslaving achter de rug. In het afkickcentrum leerde hij twee drugsgebruikers kennen. Zij besluiten het zoontje van zijn vermogende stiefzus te ontvoeren. Zal men geloven dat hij daar niets mee te maken heeft?”
Vond je een aanknopingspunt in de realiteit?
“Nee, ik ken haast geen voorbeelden van een ontvoering. De enige die ik me voor de geest kan halen, is die van Anthony De Clerck in 1992. Mijn verhaal is volledig fictief. De feitelijke gegevens moeten natuurlijk kloppen, maar mij gaat het vooral om de herkenbaarheid van de personages. Ik geloof dat iedereen in staat is om een moord te plegen. Als je met bepaalde emoties in een moeilijke situatie onder druk komt te staan, kan de stap klein zijn.”
BOEKEN
→
Bloedbanden,