Via Colombiaanse muur naar debuut bij Colombia?

Covid-19 is nog niet helemaal uit lijf en leden van perschef Peter Morren verdwenen, toch wil hij via een drietrapsverbinding in Teams zijn uitstekende kennis van de Spaanse taal ter beschikking stellen. Zo kunnen we alsnog Daniel Muñoz Mejia aan de tand voelen op de vooravond van de trip naar Gent én een mogelijke eerste selectie voor de nationale ploeg. Tussen de lijnen mag Muñoz alles van een plichtsbewuste pitbull hebben, naast het veld is hij de vriendelijkheid en bereidwilligheid in eigen persoon.

Hoe kijk je terug op je eerste maanden in Europa? Van de negen wedstrijden startte je er zeven en viel je twee keer in.

Muñoz: “Ik denk dat ik mag tevreden zijn, al kan het natuurlijk altijd beter. Het was best een lastige overstap. Ik schat het niveau in België hoger in dan in Colombia. Er wordt vooral anders gespeeld: het tempo ligt hoger, waarbij vooral de snelle omschakeling me opvalt. Ik heb hier al in elke wedstrijd tegenover snelle tegenstrevers gestaan. Je kan je op geen enkel moment veroorloven om te verslappen. Ik ben blij dat ik deze stap naar Europa heb gezet. Ik heb al zowel op middenveld als achteraan gespeeld, op drie verschillende posities. Dat maakte het er niet makkelijker op. Daarom ben ik blij dat ik me nu mag focussen op een plaats rechts in driemansdefensie. Die positie sluit heel dicht bij mijn kwaliteiten aan.”

Ben je vertrouwd met de nieuwe 3-4-3? In Colombia speelde je meestal als rechtsachter in een viermansdefensie.

“Dat klopt maar volledig nieuw is het niet. Het ligt me ook wel en ik heb de indruk dat dat voor veel ploegmaats geldt. Ik ben blij dat onze coach van plan is om deze 3-4-3 als nieuwe houvast te hanteren. Je merkt enthousiasme bij iedereen, er heerst een nieuwe spirit in de ploeg. Ik ben ook blij dat ik een trio vorm met mijn landgenoten Cuesta en Lucumi, op het vlak van de communicatie is dat een gigantisch voordeel. En het kan alleen maar beter worden, als de automatismen groeien en we mekaar optimaal gaan aanvoelen.”

De vreugde en opluchting waren groot na de zege tegen Charleroi. Maar er is meer nodig dan één zege tegen de leider om weer aansluiting te vinden bij de top.

“Dat is zo, ik voel ook helemaal geen euforie in de kleedkamer. Wel de rotsvaste overtuiging om deze lijn door te trekken. Daarom is de wedstrijd in Gent zo belangrijk. Ik weet dat we de ex-ploeg van El Mister treffen, we zouden graag winnen voor onze coach. Maar vooral ook omdat we hogerop willen klimmen in de rangschikking. Daarvoor moeten we zoals tegen Charleroi een hechte ploeg vormen, die nadruk blijft de coach leggen op training.”

Hoe moeilijk is het voor jou om te functioneren in coronatijden?

“Op het veld zal ik opnieuw onze supporters missen. Ik ben een speler die zich kan laten opzwepen door het publiek. Die paar extra procenten moet ik nu elders zoeken. Naast het veld zijn het voor iedereen onzekere tijden. Zowel hier als in Colombia. De situatie ginds is vergelijkbaar: het is even beter geweest, maar nu gaan de cijfers weer de verkeerde kant uit. Natuurlijk maak ik me dan, zoals iedereen, zorgen om mijn familie. Ik ben wel blij dat ik hier sinds een maand herenigd ben met mijn vrouw en ons driejarig zoontje.